Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 lipca 2021 r., sygn. I SA/Bd 307/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Szulc Sędziowie sędzia WSA Leszek Tyliński sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 lipca 2021 r. sprawy ze skargi Rady Gminy Ł. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej w formie zwolnień w podatku od nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Rada Gminy Ł. podjęła w dniu [...] lutego 2021 r. uchwałę Nr [...] w sprawie udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej w formie zwolnień w podatku od nieruchomości.

Uchwałą z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] Inne stwierdziła nieważność ww. uchwały R. Ł. z dnia [...] lutego 2021 r. w części: § 5 ust. 3, § 7 pkt 4 oraz § 9 ust. 1 pkt 3, a także załącznika nr [...] do ww. uchwały. W uzasadnieniu Izba przywołała treść § 5 ust. 3 i § 7 pkt 4 tej uchwały oraz wskazała, że uzależniając udzielenie zwolnienia od braku zaległości podatkowych i niepodatkowych wobec Gminy, uchwała w sposób jednoznaczny odwołuje się do cech podatnika. W tym więc zakresie, w ocenie Izby, zwolnienie ustanowione uchwałą ma charakter podmiotowy i pozostaje w sprzeczności z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U.

z 2019 r. poz. 1170 ze zm.), dalej "u.p.o.l.", zgodnie z którym Rada Gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić tylko zwolnienia przedmiotowe.

Izba nie podzieliła stanowiska pełnomocnika Gminy, że § 5 ust. 3 oraz § 7 ust. 4 uchwały nie naruszają wymogów wynikających z art. 7 ust. 3 u.p.o.l., a wprowadzone uchwałą zwolnienie ma charakter przedmiotowy oraz że zwolnienia w postaci regionalnej pomocy inwestycyjnej nie można stworzyć w taki sposób, aby nie odnosiło się ono do cech samego podatnika. Organ podkreślił, że tylko ustawodawca może ustanawiać zwolnienia z podatku o charakterze podmiotowym, o czym mowa w art. 217 Konstytucji RP. O ile zatem w drodze ustawy można wprowadzać zwolnienia o charakterze podmiotowym, o tyle jednostki samorządu terytorialnego mają uprawnienie wyłącznie do ustanawiania zwolnień przedmiotowych. Izba nie zgodziła się z oceną Gminy, że skoro z przepisów aktów wyższego rzędu wynikają pewne warunki, które odnoszą się do podmiotu - osoby, która określone wymagania musi spełnić, to analogicznie aktem prawa miejscowego można regulować inne warunki o charakterze podmiotowym. W ocenie Izby należy rozróżnić - wynikające z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2015 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień z podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego, pomoc na infrastrukturę sportową i wielofunkcyjną infrastrukturę rekreacyjną, pomoc na infrastrukturę lokalną, pomoc na rzecz regionalnych portów lotniczych oraz pomoc na rzecz portów (Dz. U. z 2019 r., poz. 297 ze zm., dalej też jako: "rozporządzenie") - warunki, które w istocie związane są z przedmiotem opodatkowania (np. budynkiem), jak choćby obowiązek utworzenia w tym budynku nowych miejsc pracy, obowiązek utrzymania inwestycji przez dany okres, wniesienia określonego wkładu finansowego w planowaną inwestycję itp., od warunku niezalegania wobec gminy z podatkami i innymi opłatami przez konkretnego podatnika, co jest osobistą cechą beneficjenta i nie ma związku z realizowaną inwestycją, która ma uzasadnić zastosowanie wobec niego zwolnienia z podatku od nieruchomości. Ponadto Izba podkreśliła, że w orzecznictwie wyartykułowane zostały tezy, zgodnie z którymi zasadą jest, iż rady gmin są uprawnione do określenia w uchwale nie tylko samego brzmienia zwolnienia z podatku od nieruchomości, lecz również dodatkowych elementów, jednakże wyłącznie w sytuacji, gdy nie narusza to innych aktów prawnych. W konsekwencji w uprawnieniu do wprowadzania zwolnień podatkowych mieści się prawo do określenia na jakich zasadach i w jakim okresie są one stosowane, byleby te postanowienia nie pozostawały w sprzeczności z innymi powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Tym samym ustawodawca nie przyznał organom gminy kompetencji do stanowienia wszelkich norm prawnych, lecz jedynie kompetencję do precyzowania rozwiązań zawartych w ustawach. Izba zauważyła, że ustawodawca w rozporządzeniu nie wprowadził warunku nabycia prawa do zwolnienia przez przedsiębiorcę w postaci braku posiadania zaległości podatkowych wobec gminy. Warunku takiego nie przewiduje również rozporządzenie Komisji UE nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz.UE.L 187 z 26.6.2014). Warunku takiego nie zawierają również wytyczne Komisji Europejskiej w sprawie regionalnej pomocy państwa na lata 2014-2020. W świetle powyższego, w ocenie organu, uznać należy, że zapisy § 5 ust. 3, § 7 pkt 4 oraz załącznika nr 5 do badanej uchwały stoją w sprzeczności z regulacjami rozporządzenia, które z kolei urzeczywistnia przywołane uregulowania prawa unijnego.