Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. I SA/Łd 260/21

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda, Asesor WSA Grzegorz Potiopa, po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z [...] r., którą odmówiono K. K. (dalej: "skarżąca", "podatnik") umorzenia zaległości w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. (od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów) w kwocie 601.082,00 zł waz z odsetkami za zwłokę.

Organ odwoławczy przytoczył treść art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm. - dalej: "O.p."), stwierdzając następnie, iż ustanowiona w tym przepisie ulga podatkowa polega na tzw. uznaniu administracyjnym, co oznacza, że organ podatkowy może przychylić się do wniosku strony, ale nie jest do tego zobligowany, nawet jeśli istnieją okoliczności uzasadniające udzielenie wnioskowanej ulgi. Przyznanie podatnikowi ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych stanowi wyłom od konstytucyjnej zasady równości wszystkich obywateli wobec prawa i zasady powszechności opodatkowania, a w doktrynie i orzecznictwie ukształtował się pogląd, że udzielenie ulgi (umorzenie zaległości podatkowej) może być jedynie uzasadnione okolicznościami o charakterze obiektywnym i wyjątkowym.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej opisał sposób powstania przedmiotowego zobowiązania podatkowego, wyjaśniając następnie, że na ww. zaległość podatkową wystawiono w dniu 3 października 2018 r. tytuł wykonawczy, a w toku postępowania egzekucyjnego dokonano zajęcia świadczenia emerytalnego w ZUS oraz zajęć rachunków bankowych w dwóch bankach. Ponadto 26 lutego 2019 r. dokonano wpisu hipoteki przymusowej w księdze wieczystej należącego do podatnika lokalu mieszkalnego. Następnie przedstawił sytuację majątkowa skarżącej wskazując, że dysponuje ona miesięcznym dochodem z emerytury w kwocie 1.138,53 zł netto, prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, a jej wydatki na bieżące utrzymanie wynoszą łącznej 1.235 zł, jest właścicielką spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego o pow. 45 m2 (szacunkowa wartość nieruchomości to 105.000 zł) oraz gospodarstwa rolnego o pow. 1,77 ha położonego w S. 53 (o szacunkowej wartości 70.000 zł), jest w posiadaniu sprzętu RTV i AGD o wartości 2.000 zł. Wysokość otrzymywanego przez skarżącą świadczenia emerytalnego udokumentowana została kserokopią decyzji o waloryzacji emerytury z dnia 1 marca 2020 r., z której wynika, że emerytura po waloryzacji wynosi 1.523,66 zł, dodatek pielęgnacyjny 229,91 zł, świadczenie pomniejszane jest z tytułu egzekucji o 380,91 zł, a kwota do wypłaty stanowi 1.138,53 zł.