Wyrok WSA w Opolu z dnia 27 maja 2021 r., sygn. II SA/Op 345/20

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 maja 2021 r. sprawy ze skargi I. G. oraz ze skargi N. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 7 października 2020 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia 8 stycznia 2020 r., nr [...], 2) zasądza od Wojewody Opolskiego na rzecz I. G. kwotę 100 (sto) złotych oraz na rzecz N. G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez I. G. i N. G. (zwanych dalej również skarżącymi) jest decyzja Wojewody Opolskiego z dnia 7 października 2020 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia 8 stycznia 2020 r., nr [...], w przedmiocie wymeldowania N. G. z pobytu stałego.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia 23 lipca 2019 r. J. G. (zwany dalej również wnioskodawcą) wniósł o wymeldowanie N. G. z miejsca pobytu stałego w [...] przy ul. [...], podając, że syn od 15 lat mieszka w [...]. Wnioskodawca podał też, że jest wraz z żoną właścicielem powyższej nieruchomości. Do wniosku załączono kserokopię aktu notarialnego Repertorium [...]

Pismem z dnia 2 sierpnia 2019 r. Burmistrz [...] zawiadomił J. G. i N. G. o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymeldowania N. G. z dotychczasowego miejsca pobytu stałego i pouczył o uprawnieniach przysługujących stronom postępowania.

Decyzją z dnia 8 stycznia 2020 r. Burmistrz [...], działając na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2019 r. poz. 1397, z późn. zm.), orzekł o wymeldowaniu N. G. z pobytu stałego w [...] przy ul.[...]. W ustaleniach stanu faktycznego wskazał na zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, w tym oświadczenia I. G. i N. G. W ocenie organu, zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że N. G. opuścił miejsce stałego pobytu. Burmistrz omówił również przesłanki wymeldowania i stwierdził, że z zeznań samego N. G. wynika, iż obecnie jego życie koncentruje się w [...] gdzie mieszka i pracuje. Dostrzegł nadto, że opuszczenie przez N. G. lokalu przy ul. [...] nie nastąpiło dobrowolnie, jednak nie podjął on żadnych kroków prawnych zmierzających do powrotu do spornego lokalu. Wprawdzie w lokalu w [...] znajdują się rzeczy osobiste N. G., tym niemniej nie jest to wystarczająca przesłanka do uznania, że właśnie w tym miejscu koncentruje on swoje sprawy życiowe. Wedle organu także zgłoszona przez N. G. wola zamieszkania w spornym lokalu po powrocie z zagranicy nie jest wystarczająca do utrzymania zameldowania. Byłoby to bowiem sprzeczne z drugą z kluczowych przesłanek meldunku, jaką jest faktyczne przebywanie w danym miejscu. Odnosząc się do szeroko akcentowanego przez N. G. konfliktu rodzinnego z wnioskodawcą, wyjaśnił organ, że ewidencja ludności nie rozstrzyga spraw życiowych i materialnych, ale ma odzwierciedlać faktyczne miejsce pobytu osób, a nie tworzyć fikcję meldunkową. Zameldowanie w danym lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu przebywania w tym lokalu. Natomiast dalsze utrzymywanie zapisu zameldowania N. G. na pobyt stały byłoby niezgodne ze stanem faktycznym i tworzyłoby stan fikcji meldunkowej.