Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 kwietnia 2021 r., sygn. II SAB/Op 16/21

Dostęp do informacji publicznej

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi M. R. - reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. R. na bezczynność Dyrektora Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Opolu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez M. R. - reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. R., zastępowaną przez pełnomocnika radcę prawnego A. K., jest bezczynność Dyrektora Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Opolu w sprawie udostępnienia informacji publicznej.

Skarga wniesiona została w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z dnia 12 stycznia 2021 r., złożonym drogą elektroniczną na adres e-mail sekretariatu Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Opolu, M. R. (zwany dalej skarżącym lub wnioskodawcą), działając na podstawie art. 61 Konstytucji RP, zwrócił się do Dyrektora Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Opolu, zwanego dalej organem, o przesłanie drogą elektroniczną następujących informacji: "Czy Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Opolu korzysta z kapelana? Jeśli tak, na podstawie jakiej umowy, oraz jakie są miesięczne koszty od stycznia 2020 r.?".

Pismem z dnia 14 lutego 2021 r. M. R. złożył opisaną na wstępie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, wskazując, że organ do dnia złożenia skargi nie odpowiedział na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 2176 ze zm.), zwanej dalej w skrócie u.d.i.p., poprzez nieudostępnienie wnioskowanej informacji publicznej pomimo upływu ustawowego terminu. Skarżący domagał się stwierdzenia, że organ dopuścił się bezczynności oraz orzeczenia o jej charakterze, zobowiązania organu do rozpoznania wniosku, oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.