Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 marca 2021 r., sygn. I SA/Ol 871/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania Nadleśnictwa A., od decyzji wydanej w dniu "[...]" r. znak: "[...]" z upoważnienia Wójta Gminy przez Głównego Specjalistę w Urzędzie Gminy w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2015 r. w kwocie 11 194 zł, uchyliło decyzję i określiło wysokość zobowiązania podatkowego na 2015 r. w kwocie 11 104 zł.

Organ podatkowy pierwszej instancji określił Nadleśnictwu A. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2015 r. m. in. za grunty o powierzchni 13 209 m2, na których ustanowiona została służebność przesyłu i na których zlokalizowane zostały, przez przedsiębiorcę zajmującego się przesyłem energii, tzw. napowietrzne linie energetyczne.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik Nadleśnictwa zarzucił naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.: 120, 121, 122, 180 §1, art. 181, 187 §1 i 3, art.191 oraz art. 210 Ordynacji podatkowej oraz przepisów prawa materialnego tj.: art. 1 ust. 1,2 i 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym, art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, art. 1a ust. 1 pkt 4 i 7 oraz 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i c w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, poprzez błędne przyjęcie, że na Nadleśnictwie ciąży obowiązek podatkowy za grunty, nad którymi przebiegają napowietrzne linie elektroenergetyczne, według stawek jak za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, gdyż Nadleśnictwo nie prowadzi na tych gruntach żadnej działalności gospodarczej, ani też nie zachodzi przesłanka przeniesienia posiadania gruntów na Spółkę B., do której należą linie elektroenergetyczne, co sprawia, że nie jest ona ani posiadaczem samoistnym ani zależnym, a tym samym grunty nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. b w zw. z ust. 2 i art. 5 ust. 1 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że grunty leśne/rolne będące w zarządzie Nadleśnictwa są zajęte na prowadzoną działalność gospodarczą przez przedsiębiorstwa (zakłady) energetyczne i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek właściwych dla gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 1a ust. 2 pkt 1) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że grunty leśne/rolne będące w zarządzie Nadleśnictwa są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie zawartych umów o ustanowienie służebności.