Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2021 r., sygn. VII SA/Wa 1439/20
Inspekcja sanitarna
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Antas, sędzia WSA Izabela Ostrowska, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na akt Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie zamiaru wprowadzenia środka spożywczego po raz pierwszy do obrotu oddala skargę
Uzasadnienie
Główny Inspektor Sanitarny (GIS) w piśmie z dnia 15 maja 2020r., znak [...] skierowanym do Spółki z o. o. K. z siedzibą w G., w odpowiedzi na powiadomienie o zamiarze wprowadzenia po raz pierwszy do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej suplementu diety pn.: "[...]", wskazał, że przedmiotem postępowania jest produkt, który w zalecanej dziennej porcji (tj. w 4 kapsułkach) zawiera: 1000 mg ziela konopi włóknistych (Cannabis sativa), 320 mg korzenia kozłka lekarskiego (Radix valerianae), 320 mg liścia melisy (Melissae folium), 360 mg oliwy z oliwek.
Organ przypomniał, że pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. zawiadomił o rozpoczęciu postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. z 2019 r., poz. 1252 ze zm.).
Wobec wątpliwości, czy produkt jest środkiem spożywczym oraz czy spełnia wymagania dla środka spożywczego, przedsiębiorca został wezwany do przedstawienia dokumentacji potwierdzającej, że ziele konopi było stosowane do celów żywienia człowieka w państwach członkowskich Unii Europejskiej przed dniem 15 maja 1997 r.
Po przeanalizowaniu dowodów i argumentów przedstawionych przez stronę, organ stwierdził, że nie są one wystarczające, aby potwierdzić historię znaczącego spożycia ziela konopi włóknistych w żywności w celu żywienia ludzi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Przedstawione dowody w większości przypadków wskazują bowiem, że ziele konopi było stosowane w celach leczniczych, a nie jako żywność. Zgodnie z regulacjami prawa żywnościowego, środki spożywcze, w tym suplementy diety nie mogą posiadać właściwości charakterystycznych dla produktów leczniczych w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego.