Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Ol 607/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2013 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako organ odwoławczy, Dyrektor) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia "[...]", odmawiającą uchylenia w całości decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2013 r..

Jak wskazano w uzasadnieniu decyzji w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego wobec Spółki A (dalej jako strona, Spółka, skarżąca) w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od października do grudnia 2013 r., Dyrektor UKS decyzją z dnia "[...]", określił stronie nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za październik, listopad i grudzień 2013 r. W ww. decyzji Dyrektor UKS zakwestionował Spółce B (obecnie Spółka A jako następca prawny) prawo do zastosowania do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy świeżego mięsa drobiowego na rzecz trzech łotewskich kontrahentów stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%. Organ uznał te dostawy za dokonane na terytorium kraju i opodatkował je, stosownie do art. 41 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, stawką właściwą dla mięsa drobiowego wymienionego w poz. 17 załącznika Nr 10 w wysokości 5%. Powyższe było konsekwencją stwierdzenia, że Spółka nie posiada dowodów potwierdzających dostarczenie towaru na rzecz ww. kontrahentów do miejsc przeznaczenia na terytorium Łotwy wskazanych w dokumentach CMR. Ponadto łotewska administracja podatkowa nie potwierdziła dostaw towarów w IV kwartale 2013 r. na rzecz tych kontrahentów. Żaden z nich nie rozliczył wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od Spółki. Organ stwierdził ponadto, iż Spółka wiedziała, że może uczestniczyć w oszustwie. Okoliczności towarzyszące wewnątrzwspólnotowym dostawom dowodziły, że nie wykazała się ostrożnością i przezornością w kontaktach z kontrahentami z Łotwy.