Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Łd 452/20

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. znak: [...] UNP: [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za kwiecień 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzeniu odwołania A Spółki z o.o., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. określającą Spółce w podatku od towarów i usług nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za kwiecień 2014 r. w kwocie 0 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy przedstawił ustalony w sprawie stan faktyczny.

W wyniku kontroli przeprowadzonej w zakresie zwrotu bezpośredniego w podatku od towarów i usług za okres od dnia 01 kwietnia do dnia 31 kwietnia 2014 r., a następnie postępowania podatkowego w zakresie zwrotu bezpośredniego w podatku VAT stwierdzono, że strona poprzez zawyżenie podatku naliczonego, wynikające z ujęcia w ewidencji i w deklaracji VAT-7 za powyższy miesiąc faktur VAT, które nie odzwierciedlają faktycznego przebiegu transakcji gospodarczych, naruszyła art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jak ustalono ww. faktury dotyczyły nabycia oleju rzepakowego i miały zostać wystawione na rzecz strony przez Spółki z o.o. B oraz C. Ponadto stwierdzono, że w kontrolowanym okresie strona zadeklarowała wewnątrzwspólnotowe dostawy towaru na rzecz podmiotów: D s.r.o. oraz E s.r.o., które również - zdaniem organu pierwszej instancji - nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych. Z uwagi na powyższe organ pierwszej instancji stwierdził również, że w kontrolowanym okresie rozliczeniowym strona poprzez nieprawidłowe odliczenie podatku naliczonego z tytułu nabyć towarów i usług pozostałych, niezwiązanych ze sprzedażą opodatkowaną (tj. z faktur dokumentujących nabycie: pieczątek, usług notarialnych, czynszu najmu i energii elektrycznej, usług księgowych, usług transportowych oraz usług analitycznych), naruszyła art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. W oparciu o zebrane materiały organ pierwszej instancji, na podstawie art. 193 ustawy Ordynacja podatkowa, za nierzetelne uznał przedłożone przez stronę księgi podatkowe za kontrolowany okres, odstąpił jednak - zgodnie z art. 23 § 2 ww. ustawy - od określania podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, gdyż dane wynikające z ewidencji VAT uzupełnione zgromadzonymi dowodami pozwalały na jej określenie. W świetle dokonanych ustaleń oraz stosownie m.in. do art. 99 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. decyzją z dnia [...] r. określił stronie w podatku od towarów i usług nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za kwiecień 2014 r. w kwocie 0 zł.