Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2020 r., sygn. II SA/Gl 1155/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi S. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy W. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 26 maja 2020 r. S. N. (dalej: Strona, Skarżący) wystąpił do Wójta Gminy W. o ustalanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym - matką A. N..

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], działający, z upoważnienia Wójta W., Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych, Alimentacyjnych i Wychowawczych Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w W., przywołując w podstawie prawnej art. 1, art. 2 pkt 2, art. 3 pkt 11, art. 17, art. 20 ust. 3, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 111), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1466) oraz art. 104 i art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego odmówił Stronie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką.

W uzasadnieniu decyzji organ przytoczył obowiązujący w sprawie przepis art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, odwołał się do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, stwierdzając jednakże, że w ocenie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wyrok ten nie usunął kryterium wieku powstania niepełnosprawności określonego w ustawie. Nadto sam Trybunał w uzasadnieniu tego wyroku wskazał, że jego wykonanie wymaga podjęcia niezbędnych oraz niezwłocznych działań ustawodawczych prowadzących do przywrócenia równego traktowania opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych. Ustawodawca ma w tej kwestii margines swobody, powinien wszakże uwzględnić zarówno możliwości finansowania świadczeń z budżetu państwa, jak również uszanować prawa nabyte osób, które korzystają ze świadczeń w zaufaniu do państwa. Powyższy wyrok stanowi podstawę działań legislacyjnych zmierzających do jego realizacji.