Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Bd 457/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Halina Adamczewska - Wasilewicz Sędziowie: sędzia WSA Jarosław Szulc sędzia WSA Mirella Łent (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi D. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postepowania oddala skargę

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2018r. sygn. akt II FSK 331/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną strony od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 września 2017r. sygn. akt I SA/Bd 514/17 oddalającego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...]. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w I. z dnia [...]. określającą stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 rok w kwocie [...]zł.

Pismem z dnia [...]. skarżący wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną z dnia [...]. Jako podstawę wniosku powołał art. 240 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020r., poz. 1325, t.j.), dalej: "O.p." wskazując, że dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe. W tym zakresie wskazał na zapadłe w jego sprawie wyroki Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III Wydziału Karnego z dnia 29 czerwca 2018r. sygn. akt III K 105/16 oraz Sądu Apelacyjnego w Gdańsku II Wydziału Karnego z dnia 9 kwietnia 2019r. sygn. akt II AKa 376/18, uniewinniające go od popełnienia zarzuconych czynów z art. 61 § 1 i art. 62 § 2, przy zastosowaniu art. 7 § 1 w zw. z art. 6 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999r. Kodeks karny skarbowy (dalej: "k.k.s.) oraz z art. 299 § 1 i 5 w zw. z art. 12 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks karny (dalej: "k.k."). Podniósł, że orzeczenia te jednoznacznie przesądzają o fałszywości składanych w jego sprawie zeznań przez L. S. i W. S..