Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2020 r., sygn. VII SA/Wa 1441/20

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Tomasz Janeczko (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 listopada 2020 r. sprawy ze skargi P. O. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2020 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez P. O. (dalej: "skarżący") jest postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej: "organ odwoławczy", "GINB") z dnia [...] czerwca 2020 r., znak: [...]. umarzające postępowanie zażaleniowe w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Powyższe postanowienie, zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2019 r., znak: [...], Wojewoda [...] (dalej: "organ I instancji", "Wojewoda"), działając na podstawie art. 159 § 1 k.p.a., wstrzymał z urzędu, wykonanie decyzji Starosty [...] z [...] czerwca 2017 r. Nr [...], znak: [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Fundacji [...] pozwolenia na budowę bosmanatu z pomostem, slipem i pirsem cumowniczym na działkach o nr ewid. [...] i [...], obr. [...], gm. [...]. Organ I instancji wskazał, że wydana przez Wójta Gminy [...] decyzja Nr [...] z [...].11.2016 r., ustalająca na rzecz inwestującej Fundacji lokalizację inwestycji celu publicznego, została [...].07.2019 r. przez SKO w [...] (decyzją znak: [...]) wyeliminowana z obrotu prawnego ze skutkiem ex tunc (jako nigdy niewywołująca skutków prawnych). Oznacza to, że inwestor de facto nigdy nie był adresatem decyzji ustalającej na jego rzecz warunki zabudowy i zagospodarowania fragmentu działki nr [...] (jezioro P.), na którym potem zaprojektowano znaczną część budynku bosmanatu (wraz z pomostem, pirsem j slipem), objętego przedmiotową decyzją Starosty [...] Nr [...] z [...].06.2017 r. o pozwoleniu na budowę. Wojewoda przypomniał uchwałę składu siedmiu sędziów NSA z 13.11.2012 r. (sygn. akt I OPS 2/12), zgodnie z którą stwierdzenie nieważność decyzji, w oparciu o którą wydano inną przedmiotowo zależną decyzję, może stanowić podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji zależnej na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, a nie do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. Z uwagi na powyższe, Wojewoda uznał, że zachodzi uzasadnione prawdopodobieństwo, że decyzja Nr [...] z [...].06.2017 r., jest dotknięta wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., tj. że została wydana przez Starostę [...] z rażącym naruszeniem przepisów art. 32 ust. 4 pkt 1, w związku z art. 32 ust. 1 pkt 2, ustawy z 07.07,1994 r. Prawo budowlane. Starosta [...] udzielił bowiem Fundacji [...] pozwolenia na budowę, mimo że wniosek o to pozwolenie złożyła ona przy nieistnieniu w obrocie prawnym ( z uwagi na stwierdzenie, ze skutkiem ex tunc, nieważności decyzji Nr [...] z [...].11.2016 r. Wójta Gminy [...]) ważnej, wydanej na jej rzecz ( i wymaganej przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - z uwagi na brak planu miejscowego na tym terenie) decyzji ustalającej warunki zabudowy terenu dla wnioskowanego przez inwestującą Fundację zamierzenia budowlanego objętego pozwoleniem.