Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. IV SA/Wa 843/20

Wodne prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.) Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 r. sprawy ze skargi K.J., M.J., J.C. i M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania M. C. J. C., M. K. i K.J., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] października 2019 r. nr [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego wszczętego z urzędu w sprawie nakazania właścicielowi nieruchomości oznaczonej jako działka nr ew. [...] z obrębu [...] przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom związanych ze zmianą przez tych właścicieli stanu wody na gruntach.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał na następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Zarząd Dzielnicy [...], w związku z otrzymaną interwencją, po przeprowadzeniu postępowania wszczętego z urzędu w sprawie możliwości zmiany stanu wody na gruncie i kierunku odpływu wody opadowej na terenie działki nr ew. [...] z obrębu [...], ze szkodą dla działek nr ew.: [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] w obrębie [...], decyzją z dnia [...] października 2019 r. nr [...] umorzył wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyli M. C. J. C., M. K. i K.J, zarzucając organowi pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa, a także krytycznie odnosząc się do opinii rzeczoznawcy.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] zaskarżoną do Sądu decyzją utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowił przepis art. 234 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268). Wydanie decyzji na podstawie tego przepisu poprzedzić powinno ustalenie, czy właściciel gruntu dokonał zmiany stanu wody na gruncie oraz czy zmiany te szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie. Zastosowanie tego przepisu jest bowiem uzależnione od wystąpienia skutku w postaci szkody, tj. szkodliwego wpływu dokonanych zmian na grunty sąsiednie. Z tych względów przesłankami warunkującymi wydanie jednego z nakazów, o jakich mowa w powołanym przepisie są: zmiana stanu wody na gruncie i szkodliwe oddziaływanie takiej zmiany na nieruchomości sąsiednie. Tym samym, pomiędzy zmianą stanu wody na gruncie a szkodliwym oddziaływaniem, musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Nie każda bowiem zmiana stosunków wodnych będzie powodowała zastosowanie omawianego przepisu, a jedynie taka, która negatywnie, szkodliwie wpływa na gruntu sąsiednie. Ponadto Kolegium wyjaśniło, że spowodowanie przez właściciela zmiany stanu wody na gruncie, uprawniające organ do zastosowania sankcji, to takie działanie właściciela (lub innych osób) na jego gruncie, które ingeruje w naturalny stan wody na danym terenie, związany z jego ukształtowaniem, warunkami hydrogeologicznymi, przyrodniczymi, klimatycznymi itp. Jako tak rozumiane działanie właściciela Kolegium jako przykład wskazało wykopanie studni i pobór z niej takiej ilości wody, która spowoduje obniżenie poziomu lustra wody na gruntach sąsiednich czy spowodowanie przez właściciela zmiany naturalnego ukształtowania terenu, wskutek czego nastąpi skierowanie wód opadowych na działki sąsiednie.