Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. IV SA/Wa 735/20

Ewidencja ludności

Warszawa, 26 listopada 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Kaja Angerman (spr.) Sędzia WSA Anna Sękowska asesor WSA Paweł Dańczak po rozpoznaniu 26 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.R. na decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej, na skutek skargi A. R. (dalej również "skarżący"), była decyzja Wojewody [...] z [...] stycznia 2020 r. nr [...] , wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Z 2018 r. poz. 2096 ze zm., dalej "k.p.a.") w związku z art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2019 r. poz. 1397), utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta [...] z [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania skarżącego z pobytu stałego w lokalu numer [...] przy ulicy [...] 3 w [...] (dalej również "lokal").

Zaskarżoną decyzję organ wydał decyzję w oparciu o następujący stan faktyczny i ocenę prawną.

A. R. (dalej również "uczestniczka postępowania") wnioskiem z 29 lipca 2019 r. wystąpiła o wymeldowanie skarżącego z lokalu wskazując, że mąż wyprowadził się z lokalu 27 września 2017 r. Do wniosku dołączyła kopię umowy z 3 października 2017 r. o podział majątku dorobkowego.

Prezydent [...] (dalej również "organ pierwszej instancji"), po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, decyzją z [...] listopada 2019 r. orzekł o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego z lokalu. W uzasadnieniu organ wskazał, że po stronie skarżącego zaistniały przesłanki do wymeldowania określone w art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności, bowiem miejsce stałego zameldowania opuścił trwale i dobrowolnie.

Z rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji nie zgodził się skarżący, wnosząc odwołanie. Skarżący wskazał, że organ ten nie uwzględnił m.in. tego, że skarżący: przebywa w lokalu opiekując się dziećmi, nie ma do lokalu swobodnego dostępu i nigdy nie miał zamiaru opuszczenia go na stałe. Skarżący dodał, że wobec braku możliwości wejścia do lokalu dokonywał zgłoszeń na policję, ale funkcjonariusze nie podejmowali żadnych interwencji.