Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. IV SAB/Po 95/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Sędzia WSA Marek Sachajko Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 listopada 2020 r. sprawy ze skargi J. P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez W. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie udzielenia pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

W dniu [...] lipca 2020 roku J. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem Generalny Konserwator Zabytków (dalej jako "WWKZ") skargę na bezczynność/przewlekłość postępowania tego organu i wniósł o stwierdzenie, że WWKZ dopuścił się bezczynności lub przewlekłości nie wydając decyzji w przewidzianym trzydziestodniowym terminie.

Skarżący uzasadnił swoje wystąpienie tym, że pismem z dnia [...] stycznia 2020 roku (doręczony organowi w dniu [...] stycznia 2020 r.) wniósł o wydanie pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych na obszarze wpisanego do rejestru zabytków historycznego układu urbanistycznego w odniesieniu do istniejącego budynku mieszkalnego położonego we W. na działce o nr ewid. [...] w zakresie jego przebudowy, nadbudowy, modernizacji i remontu oraz zmiany sposobu użytkowania na funkcję usługowo-handlową i mieszaną (k. 1 akt adm.).

Zdaniem skarżącego WWKZ nie podjął żadnych działań zmierzających do zakończenia sprawy, w szczególności nie wydał decyzji w przedmiotowej sprawie, pomimo upływu trzydziestodniowego terminu od dnia doręczenia wniosku. Skarżący wskazał jednak, że na dzień wnoszenia skargi decyzja została w sprawie wydana, jednak jego zdaniem z naruszeniem przepisów prawa administracyjnego.

Zdaniem skarżącego postępowanie wszczęte jego wnioskiem z dnia [...] stycznia 2020 roku toczyło się w reżimie prawnym wynikającym z art. 39 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm., dalej jako "p.b."), który ma na celu usunięcie niezgodności pomiędzy przepisami prawa budowlanego a przepisami ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2020 r., poz. 282 t.j., dalej jako "ustawa o ochronie zabytków"). Jak przytoczył skarżący, zgodnie z art. 39 ust. 1 p.b., prowadzenie robót budowlanych przy obiekcie budowlanym wpisanym do rejestru zabytków lub na obszarze wpisanym do rejestru zabytków wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania pozwolenia na prowadzenie tych robót, wydanego przez właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, który to przepis nawiązuje do art. 32 ust. 1 pkt 2 p.b, zgodnie z którym pozwolenie na budowę może być wydane po uprzednim uzyskaniu przez inwestora, wymaganych przepisami szczególnymi, pozwoleń, uzgodnień lub opinii innych organów. W omawianym przypadku, zdaniem skarżącego, chodzi o decyzję z art. 36 ust. 1 ustawy o zabytkach, przewidującego wymóg uzyskania pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na prace przy zabytku.