Wyrok WSA w Opolu z dnia 30 listopada 2020 r., sygn. II SA/Op 253/20

Gospodarka gruntami

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 listopada 2020 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 30 czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości i ustalenia wysokości odszkodowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez P. G. (zwanego dalej: "skarżącym") jest decyzja Wojewody Opolskiego (dalej: "Wojewoda", "organ", "organ odwoławczy") z dnia 30 czerwca 2020 r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Starosty Oleskiego z dnia 24 stycznia 2020 r., nr [...], orzekającą o zwrocie na rzecz skarżącego wywłaszczonych nieruchomości położonych w [...], oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr: a, b i c, AR_[...], (przed modernizacją operatu ewidencji gruntów i budynków miasta [...] jako działki nr: d, e i f, AR_[...]), obręb [...], a stanowiących własność Gminy [...], oraz ustalającą wysokość odszkodowania podlegającego zwrotowi w kwocie 45.725 zł.

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia 2 marca 2009 r. R. G. zwróciła się do Starosty Oleskiego o zwrot nieruchomości położonej w [...], stanowiącej obecnie własność Gminy [...], oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działki o numerach: d, e, f. Podniosła, że mimo upływu 10 lat od zawarcia umowy kupna-sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie został zrealizowany cel, na który została ona nabyta.

Decyzją z dnia 30 marca 2009 r., nr [...], Starosta Oleski odmówił zwrotu żądanej nieruchomości.

W wyniku wniesionego odwołania Wojewoda Opolski, decyzją z dnia 30 czerwca 2009 r., nr [...], uchylił decyzję Starosty i umorzył postępowanie organu pierwszej instancji wskazując, że wobec przeniesienia prawa własności tej nieruchomości w drodze umowy sprzedaży organ pierwszej instancji nie miał podstaw do merytorycznego rozpatrzenia sprawy.