Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. I SA/Ol 569/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie orzeczenia solidarnej odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga E. M. (dalej zwanej "skarżącą") dotyczy decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej zwanego: "DIAS") z "[...]" w przedmiocie orzeczenia solidarnej odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę.

Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej zwany "organem I instancji"), powołując art. 108 § 1 w zw. z art. 107 § 1 i 2 pkt 2 oraz art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.); dalej jako "o.p.", orzekł o odpowiedzialności skarżącej, byłej Wiceprezes Zarządu Spółki A (dalej zwanej "Spółką"), solidarnie z J. B., byłym Prezesem Zarządu Spółki (dalej zwanym "Prezesem Zarządu") oraz ze Spółką za zaległości podatkowe tej Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od marca do października 2015 r., grudzień 2015 r. oraz okres od stycznia do sierpnia 2016 r. w łącznej wysokości 9.136.625,76 zł oraz odsetki za zwłokę od ww. zaległości podatkowej w łącznej wysokości 3.261.577 zł.

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że źródłem zaległości podatkowych Spółki jest ostateczna decyzja Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z "[...]" określająca opisane powyżej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej zwana "decyzją wymiarową"). Wskazał, że zaległości te nie zostały przez Spółkę uregulowane, nie doszło też do ich wygaśnięcia w inny sposób, a powstały one w okresie, gdy w skład Zarządu Spółki wchodził Prezes Zarządu i skarżąca jako Wiceprezes. Wyjaśnił, że pomimo wystawienia tytułów wykonawczych na zaległości Spółki określone w decyzji wymiarowej, organ egzekucyjny nie przystąpił na ich podstawie do egzekucji podając, że wobec majątku Spółki prowadzona jest egzekucja na podstawie innych tytułów wykonawczych, a postępowanie egzekucyjne prowadzone w tym przedmiocie jest bezskuteczne pomimo zastosowania wielu środków egzekucyjnych i podjęcia szeregu czynności egzekucyjnych zmierzających do ustalenia majątku Spółki. W tych okolicznościach NUS ocenił, że egzekucja dotycząca zaległości wynikających z decyzji wymiarowej nie doprowadziłaby do zaspokojenia wierzyciela, a spowodowałaby jedynie powstanie wysokich kosztów egzekucyjnych, co pozwala na przyjęcie, że spełniona jest przesłanka bezskuteczności egzekucji z majątku Spółki, warunkująca orzeczenie o odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe członków ówczesnego jej Zarządu. Ocenił także, że skarżąca nie wykazała aby zgłosiła wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki we właściwym czasie, jak również tego, że niezgłoszenie tego wniosku nastąpiło bez jej winy, a także nie wskazała mienia Spółki, z którego egzekucja umożliwiałaby zaspokojenie zaległości podatkowych w znacznej części.