Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 listopada 2020 r., sygn. II SA/Ol 622/20

Straż pożarna

Dnia 5 listopada 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 listopada 2020 roku sprawy ze skargi Ł. R. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie równoważnika pieniężnego za brak lokalu - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z "[...]" Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w I. (dalej jako: organ I instancji), na podstawie art. 78 ust. 1 ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jednolity na dzień wydania decyzji Dz.U. z 2019 r., poz. 1499 ze zm., dalej jako: ustawa o PSP), § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 listopada 2005 r. w sprawie trybu przyznawania strażakowi Państwowej Straży Pożarnej równoważników pieniężnych za remont albo za brak lokalu mieszkalnego (Dz.U. z 2005 r., Nr 241, poz. 2033, ze zm., dalej jako rozporządzenie z 2005 r.), stwierdził utratę przez Ł.R. (dalej jako: strona lub skarżący) uprawnienia do pobierania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego z dniem 1 stycznia 2020 r. oraz wygaśnięcie decyzji z "[...]" w sprawie przyznania stronie równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego, zmienionej decyzją z "[...]". W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z "[...]" organ I instancji przyznał stronie równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego, a decyzją z "[...]" podtrzymał w mocy tą decyzję w zakresie przyznanego równoważnika, natomiast zmienił uzasadnienie w zakresie przesłanek wpływających na przyznanie przedmiotowego świadczenia. Decyzje zostały wydane bezterminowo. Wskazano, że w oświadczeniu mieszkaniowym z 22 stycznia 2020 r. strona podała, że wraz z rodziną zamieszkuje w domu, którego jest właścicielem w 1/8 części, a którego powierzchnia mieszkalna domu wynosi 84,28m², przy czym zajmuje ze swoją rodziną dwa pokoje o powierzchniach: 12m² i 7,75m². Podano, że rzuty pomieszczeń domu znajdują się w dostarczonej w 2019 r. dokumentacji technicznej. W dodatkowych wyjaśnieniach do złożonego oświadczenia mieszkaniowego strona poinformowała, że posiada również własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 36,6m² w B., a także posiada 8/64 udziału we własności nieruchomości położonej w G., przy czym w przypadku obu nieruchomości czas przejazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, przekracza w obie strony 2 godziny. Wskazano, że za członków rodziny strony należy uznać żonę, syna i córkę, a w związku z tym strona posiada uprawnienie do 4 norm zaludnienia, co oznacza, że przysługuje jej lokal o powierzchni od 28 do 40m² powierzchni pokoi. Podniesiono, że przeprowadzone oględziny domu, w którym zamieszkuje strona z rodziną, wykazały niezgodność stanu rzeczywistego z dokumentacją dotyczącą pokoi zajmowanych przez stronę, polegającą na innym rozkładzie komunikacyjnym między pokojami, tj. wejście do pokoju oznaczonego nr 5 odbywa się przez pokój nr 4, a nie przez korytarz. Podano, że podczas oględzin strona wyjaśniła, że on i jego rodzina mają możliwość wejścia do pozostałych pokoi, które znajdują się w domu, a także korzystają z łazienki, toalety oraz kuchni i ciągów komunikacyjnych. Poinformowała także, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką, przy czym, jeśli chodzi o koszty utrzymania domu są one dzielone na jego rodzinę oraz matkę. Wobec powyższego organ I instancji, stwierdził, że powierzchnia pokoi będących do dyspozycji strony i jego rodziny wynosi 48,87m². Organ I instancji wskazał, że pod uwagę wzięto dwa pokoje na piętrze oraz salon, z którego - jak ustalono podczas oględzin - strona i jego rodzina korzystają w swobodny sposób. W związku z tym powierzchnia pokoi odpowiada przysługującej stronie normie zaludnienia. Skoro zaś strona posiada tytuł prawny do zajmowanego lokalu, spełniającego wymagania norm zaludnienia, o których mowa w ustawie o PSP, a tym samym posiada lokal w miejscowości pobliskiej względem miejsca pełnienia służby, nie należy jej się prawo do równoważnika za brak lokalu mieszkalnego.