Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. I SA/Lu 412/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 listopada 2020 r. sprawy ze skargi P. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania P. L. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] lutego 2020r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. kwocie [...]zł wynikającej z korekty zeznania podatkowego PIT-39, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] odmówił podatnikowi stwierdzenia nadpłaty w kwocie [...]zł, wynikającej z korekty zeznania podatkowego PIT-39 za 2013 r., złożonej w dniu 14 grudnia 2019 r. Organ ten, na podstawie dokumentów zgromadzonych w toku postępowania uznał, iż wydatkowanie środków pochodzących ze zbycia w dniu 22 kwietnia 2013 r. lokalu mieszalnego (Repertorium A Nr [...]) na budowę budynku mieszkalnego, do którego na dzień 31 grudnia 2015 r. podatnik nie posiadał prawa własności, nie uprawnia go do skorzystania z ulgi podatkowej, o której mowa w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie istnieje podstawa do stwierdzenia nadpłaty z tego tytułu.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji wskazano, że działka gruntu, na której wybudowano dom mający zaspokoić potrzeby mieszkaniowe rodziny, nabyta została przez żonę podatnika J. L. w drodze darowizny z dnia 28 września 2011 r. (Repertorium A Nr [...]). Małżonkowie L. (których niespornie łączy wspólność majątkowa małżeńska) sądzili, iż powyższy grunt jest ich majątkiem wspólnym, co potwierdzał fakt otrzymania pozwolenia na budowę oraz przyznania kredytu na oboje małżonków. Środki uzyskane ze zbycia w dniu 22 kwietnia 2013 r. lokalu mieszkalnego, odziedziczonego przez podatnika po rodzicach, w całości przeznaczone zostały na budowę wspólnego domu, co zostało wykazane w zeznaniu podatkowym PIT-39 za 2013 r. jako objęte zwolnieniem z opodatkowania. Dopiero w dniu 4 grudnia 2018 r. (po ponad 4 latach od złożenia dokumentów rozliczających prawo do ulgi) strona została powiadomiona o brakach w dokumentach, dotyczących prawa własności i pozwolenia na budowę. W trakcie dalszego postępowania strona uzyskała też informację, że zawarta pomiędzy małżonkami umowa o rozszerzenie wspólności majątkowej nie spełnia wymagań stawianych przez urząd skarbowy dla skorzystania z ulgi, gdyż została zawarta dopiero w dniu 6 grudnia 2018 r., a zatem po terminie dwuletnim od zbycia lokalu mieszkalnego. Obawiając się dalszego wzrostu zobowiązania, skarżący złożył korektę PIT-39 za 2013 r. i opłacił podatek wraz z odsetkami. Nie zgadzając się z decyzją organów podatkowych, złożył następnie wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00