Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. I SA/Bd 421/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jarosław Szulc Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska -Wasilewicz sędzia WSA Tomasz Wójcik (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2020 r. sprawy ze skargi R. o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2018 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w B. określił R. o. w W. (dalej: Skarżąca, Spółka) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2014 r. Powyższa decyzja stała się ostateczna, ponieważ spółka nie wniosła skutecznie od niej odwołania.

Pismem z dnia [...] stycznia 2020 r. (nadanym w placówce pocztowej w dniu [...] stycznia 2020 r.) spółka powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 Glencore Agriculture Hungary Kft. przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága wniosła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] marca 2018 r.

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2020 r. organ wznowił postępowanie podatkowe, a następnie decyzją z dnia [...] lutego 2020 r. odmówił uchylenia decyzji ostatecznej z dnia [...] marca 2018 r. w związku z niestwierdzeniem istnienia przesłanki określonej w art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.).

W złożonym na powyższą decyzję odwołaniu spółka wniosła o jej uchylenie zarzucając naruszenie: art. 245 § 1 pkt 2 w zw. z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej poprzez nieprawidłowe i przedwczesne przyjęcie, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-189/18 nie ma wpływu na treść decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] marca 2018 r. oraz art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez brak włączenia do akt sprawy i dokonania wszechstronnej oceny wszystkich dostępnych dowodów źródłowych zgromadzonych w powiązanych postępowaniach kontrolnych, podatkowych, czy karnych, toczących się wobec bezpośrednich i pośrednich kontrahentów spółki, a więc ograniczenie się do ponownej oceny takiego samego materiału dowodowego, co w ocenie spółki z oczywistych powodów nie doprowadziło organu podatkowego do odmiennych niż poczynione wcześniej wniosków, jak również nie stanowiło wypełnienia zaleceń TSUE.