Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2020 r., sygn. III SA/Wa 353/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski, sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant referent Agnieszka Dominiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2020 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r., 2015 r., 2016 r. oraz zabezpieczenie jej na majątku podatnika oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] lipca 2019r. Nr [...] Naczelnik [...] Celno-Skarbowego w W. (Dalej: "Naczelnik", "NUCS") określił za rok 2014 przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 951.512,00 zł oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w wysokości 320.543,00 zł; za rok

20I5 przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 797.421,00 zł oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w wysokości 204.315,00 zł; za rok 2016 przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 49.450,00 zł oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w wysokości 9.171.00 zł oraz orzekł o zabezpieczeniu ww. kwot na majątku M. M. (dalej: "Skarżący", "Strona").

Od powyższej decyzji w dniu [...] sierpnia 2019 r. Skarżący wniósł do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor", "DIAS") odwołanie z 2 sierpnia 2019 r., w którym - żądając uchylenia wydanego rozstrzygnięcia w całości i umorzenia postępowania w sprawie - zarzucił, że decyzja z dnia [...] lipca 2019r. jest nieprawidłowa, ponieważ nie istnieją potencjalne zobowiązania podatkowe w niej wykazane, ani nie istnieje stan, w którym te potencjalne zobowiązania mogłyby zostać niewykonane. W opinii Skarżącego w przedmiotowej sprawie trudno zgodzić się z przyjętym sposobem działania Naczelnika, który wydał zaskarżoną decyzję bez wnikliwej analizy przesłanek wynikających z art. 33 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm., dalej: "O.p."). Skarżący wskazał, że w chwili obecnej zobowiązania podatkowe Strony w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2014r., 2015r. i 2016r. wynikają ze złożonych zeznań podatkowych, a zatem nie sposób było uznać, że decyzja o zabezpieczeniu mogłaby świadczyć o nieuiszczeniu wymagalnych zobowiązań publicznoprawnych. Ponadto, Strona wskazała, że posiada znaczny majątek w postaci nieruchomości, na który powołuje się także organ. Majątek ten mógłby wystarczyć na pokrycie hipotetycznych zobowiązań podatkowych określonych w przybliżeniu zaskarżoną decyzją. Strona zaznaczyła, że nie dokonywała, ani nie dokonuje żadnych czynności, polegających na wyzbywaniu się majątku, stanowi on zatem wystarczające zabezpieczenie potencjalnych zobowiązań. Następnie Skarżący, że organ w żaden sposób nie uprawdopodobnił, że rzekome zobowiązanie może nie zostać wykonane, jak również chociażby faktu, że nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym lub wyzbywa się majątku. Żadna z powyższych przesłanek w niniejszej sprawie nie wystąpiła. Skarżący podkreślił, że podnoszona przez Naczelnika kwestia istnienia lub nie nieprawidłowości będzie przedmiotem odrębnego postępowania, w niniejszym natomiast istotną okolicznością jest jedynie to, czy zarzucane nieprawidłowości w kontekście stanu majątkowego Strony mogą stanowić o istnieniu uzasadnionej obawy niewykonania potencjalnego zobowiązania podatkowego. Zdaniem Strony taka zależność nie istnieje. W opinii Strony, zaskarżona decyzja o zabezpieczeniu w żaden sposób nie odnosi się do sytuacji majątkowej Skarżącego. Dokonanie zabezpieczenia powinno zostać poparte konkretnymi argumentami czy skonkretyzowanymi danymi dotyczącymi zarówno wysokości kwoty do potencjalnej zapłaty, jak i możliwości jej uregulowania. Skarżący podkreślił, że jego majątek jest w zupełności wystarczający na pokrycie ewentualnych zobowiązań. W stanie faktycznym sprawy nie dochodzi również do wyzbywania się czy ukrywania majątku. Tym samym majątek Strony daje gwarancje wykonania zobowiązań i z pewnością nie istnieje potrzeba dokonania zabezpieczenia do pełnej wysokości potencjalnych zobowiązań podatkowych. Skoro organ nie wykazał okoliczności przeciwnych, to wydanie decyzji o zabezpieczeniu nastąpiło w sposób nieuzasadniony.