Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 października 2020 r., sygn. VII SA/Wa 321/20

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, Sędzia WSA Andrzej Siwek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 października 2020 r. sprawy ze skargi U. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2019 r. znak [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2019 r., znak [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister"), po rozpatrzeniu odwołania [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka"), reprezentowanej przez radcę prawnego T. W. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (dalej: "[...] WKZ") nr [...] z [...] lutego 2019 r., nakładającej na Spółkę administracyjną karę pieniężną w wysokości 50.000 zł z uwagi na niewykonanie w terminie zaleceń pokontrolnych z [...] maja 2018 r., znak: [...], obejmujących wykonanie w budynku dworca kolejowego w G., wpisanego do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...], prac zabezpieczających i porządkujących - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") oraz art. 89 pkt. 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dalej: "u.o.z.") - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadniając orzeczenie, Minister wyjaśnił, że budynek dworca kolejowego w G, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...] decyzją nr [...] z [...] lipca 2013 r.

[...] maja 2018 r. [...] WKZ przeprowadził kontrolę ww. zabytkowego obiektu, w wyniku której stwierdzono bardzo zły stan techniczny budynku dworca. Na połaci dachu znajdowały się samosiejki drzew o wysokości nawet do 2 metrów, elewacja frontowa i południowa posiadały ubytki cegieł, wieża od strony zachodniej posiadała spękania. Na budynku odpadał tynk, a z cokołu warstwy farby. W całym budynku zniszczone było szklenie stolarki okiennej. Organ ochrony konserwatorskiej stwierdził także zły stan więźby dachowej (zawilgocenie i skorodowanie). W części zachodniej uległ częściowemu spaleniu strop, a stan pozostałych stropów groził zawaleniem. Na ścianach widoczna była znaczna wilgoć, a na ścianach zewnętrznych całego budynku widoczne były zacieki od wód opadowych.