Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 października 2020 r., sygn. III SA/Wa 424/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran, sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 października 2020 r. sprawy ze skargi M. S.A. z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Prezydenta W. z dnia 10 grudnia 2019 r. nr COP-13.310.3.2019.GWA w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Z treści przedłożonego wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości (dalej jako "wniosek") wynika, że M. Spółka Akcyjna z siedzibą w S. ("Skarżąca", "Strona", "Spółka", "Wnioskodawca") jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie przemysłu obronnego. W posiadaniu Wnioskodawcy znajdują się nieruchomości położone na terenie m. W. (Dzielnica [...] ), wśród których znajdują się budowle w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170, ze zm., dalej jako "upol"). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych zobowiązanym do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a posiadane środki trwałe (będące jednocześnie przedmiotami opodatkowania w podatku od nieruchomości jako budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej) amortyzuje podatkowo, dokonując od nich odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca z tytułu posiadania budowli uiszcza na rzecz organu podatkowego podatek od nieruchomości, a podstawę opodatkowania budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej ustala w oparciu o art. 4 ust. 1 pkt 3-6 upol. Posiadane przez Wnioskodawcę budowle z biegiem czasu zostaną zamortyzowane w całości, w związku z czym Wnioskodawca przestanie dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał ponadto, iż opisane w stanie faktycznym budowle nie stanowiły przedmiotu umowy leasingu, jak również nie było dokonywanej w stosunku do nich aktualizacji wyceny środków trwałych.