Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 października 2020 r., sygn. VII SA/Wa 665/20

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, sędzia WSA Andrzej Siwek (spr.), Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Dawejnis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2020 r. sprawy ze skargi T. W. i K. W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2020 r. znak [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi T. W. i K. W. ("skarżący") jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (obecnie Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, "Minister") z [...] lutego 2020 r., znak [...], wydana w sprawie dotyczącej odmowy skreślenia z rejestru zabytków, wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków ("WKZ") decyzją z [...] lutego 2014 r., znak [...], wydaną na wniosek skarżących, wpisał do rejestru zabytków nieruchomych pod numerem [...] relikty kościoła z dawnym cmentarzem przykościelnym (obecnie nieczynnym) w miejscowości G., gm. Ś. Relikty kościoła i teren dawnego cmentarza przykościelnego podlegają ochronie konserwatorskiej w granicach nieruchomości gruntowych oznaczonych jako działki nr ew. [...],[...],[...],[...] obręb [...]. Integralną częścią tej decyzji jest załącznik graficzny, na którym odzwierciedlono granice obszaru podlegającemu ochronie prawnej. Uzasadniając powyższą decyzję WKZ wskazał, że kościół w G. został wzniesiony przypuszczalnie w połowie XIV w., w ciągu wieków przechodził kolejne fazy rozbudowy, które są dotychczas czytelne w zachowanych reliktach: faza I gotycka (2 poł. XIV w.), faza II renesansowa (1594 r.), faza III barokowa (1661 r.) oraz faza IV (XIX/XX w.). Parcela kościelna, na której zlokalizowano świątynię, od średniowiecza pełniła funkcję cmentarza. W 1954 r. kościół został rozebrany. Dotychczas zachowały się ławy fundamentowe, relikty ceglanego muru gotyckiego prezbiterium oraz konstrukcji szkieletowej, a także relikty krypt oraz hipokaustum. W latach 50-60. XX w. formalnie wyłączono z użytkowania cmentarz przykościelny, jednak na jego terenie nadal znajdują się historyczne pochówki. Powyższe ustalenia wynikają z prowadzonych w 2011 r. badań archeologicznych. Na podstawie ww. ustaleń WKZ stwierdził, że zachowane relikty kościoła, są materialnym świadkiem średniowiecznej architektury sakralnej (przebudowywanej na przestrzeni dalszych wieków). Teren dawnego cmentarza przykościelnego, zachowany w pierwotnych granicach założenia oraz z elementami sepulkralnymi (historycznymi pochówkami), zarówno w skali regionu jak i lokalnym jest ważnym elementem historii miejscowości, co wzbogaca jej walory krajobrazowe i w pełni zasługują na wpis do rejestru zabytków" Organ ponadto wskazał, że ww. relikty kościoła z dawnym cmentarzem posiadają wartości historyczne, architektoniczne, artystyczne i naukowe, spełniając przesłanki ustawowej definicji zabytku.