Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 22 października 2020 r., sygn. I SA/Sz 428/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi P. G. L. L. P. N. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy S. z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty Skarbowi Państwa P. B. w podatku od nieruchomości za 2018 r.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że pismem z dnia 13 listopada 2019 r. Nadleśnictwo wystąpiło do organu I instancji o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. co do położonych w gminie S. gruntów, przedkładając skorygowane deklaracje DN-1 obejmujące nieruchomości zajęte pod napowietrzne linie elektroenergetyczne, obciążone służebnością przesyłu na rzecz E.-O. S.A. z siedzibą w G.. W uzasadnieniu wniosku Nadleśnictwo wskazało, że nieprawidłowo zapłaciło za ww. grunty podatek od nieruchomości z zastosowaniem stawki przewidzianej dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą, ponieważ z umowy zawartej z operatorem energetycznym wynika, że operator uzyskał prawo do sporadycznego korzystania z gruntów w celu wykonania jedynie wymienionych w umowie czynności związanych z utrzymaniem urządzeń przesyłowych, nie pozbawiając jednak Nadleśnictwa możliwości korzystania z gruntów, gdyż ograniczenie korzystania z części nieruchomości nie wiąże się z całkowitym uniemożliwieniem korzystania z tych nieruchomości przez podmiot, który zgodnie z prawem nim zarządza. Według Nadleśnictwa, nie doszło do przeniesienia posiadania gruntów pod liniami i urządzeniami elektroenergetycznymi, ponieważ operator energetyczny jedynie korzysta z nich w ściśle wskazanym w umowie zakresie, co dowodzi, że sposób wykorzystywania gruntu przez operatora energetycznego nie wpływa na możliwość korzystania z niego przez Nadleśnictwo. Nadleśnictwo wskazało również, że z tytułu posadowienia na jego gruncie infrastruktury elektroenergetycznej nie czerpie żadnych korzyści związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i jedyne, co uzyskuje od operatora energetycznego, to wyrównanie uiszczonych podatków. Skoro więc grunty te stanowią użytki rolne i leśne, to okoliczność ta powinna skutkować naliczeniem podatku leśnego lub rolnego, a nie podatku od nieruchomości.