Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 1 października 2020 r., sygn. I SA/Ol 203/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) asesor WSA Katarzyna Górska Protokolant specjalista Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2020r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2012r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z "[...]"., Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako Dyrektor, organ odwoławczy) utrzymał w mocy własną decyzję z "[...]" odmawiającą Spółce A (dalej jako Spółka, strona, skarżąca) uchylenia w całości ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z "[...]", nr "[...]", którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej ( dalej jako Dyrektor UKS) z "[...]", w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2012 r.

Z akt sprawy wynika, że Dyrektor UKS w wyniku przeprowadzonego wobec strony postępowania kontrolnego wydał decyzję z "[...]", którą określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2012 r. oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do listopada 2012 r. W decyzji tej, na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. dz. U. z 2011r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako ustawa VAT), zakwestionował stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu stali zbrojeniowej, na których jako wystawca widnieje Spółka B. Stwierdził bowiem, ze Spółka B faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej i nie dysponowała towarem, który zgodnie z wystawionymi fakturami miał zostać sprzedany stronie. Jedynym dostawcą stali do firmy Spółki B była Spółka C, która została zarejestrowana i funkcjonowała dla pozoru w obrocie stalą zbrojeniową. Jak ustalono w toku postępowania ww. podmioty brały udział w procederze wprowadzania na rynek krajowy stali budowlanej w konkurencyjnych cenach, której finalnym odbiorcą była skarżąca Spółka. Organ I instancji stwierdził ponadto, że Spółka wiedziała, a co najmniej powinna była wiedzieć, że uczestniczy w transakcjach stanowiących nadużycie w zakresie podatku VAT.