Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 września 2020 r., sygn. II SA/Wr 303/20

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz Kremis Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 września 2020 r. sprawy ze skargi D. Ż. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie wstrzymania prowadzenia robót budowlanych związanych z budową budynku biurowego i nałożenia obowiązku przedłożenia dokumentów celem legalizacji wykonanej samowoli budowlanej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] III 2020 r. (nr [...]) D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako "DWINB"), po rozpatrzeniu zażalenia D. Ż. (dalej jako "skarżący"), na postanowienie z dnia [...] X 2019 r. (nr [...]) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta W. (dalej jako "PINB") wstrzymujące prowadzenie robót budowlanych związanych z budową budynku biurowego ozn. nr [...] na nieruchomości przy ul. [...] w S. dz. nr [...] i nakładające obowiązek przedłożenia dokumentów celem legalizacji wykonanej samowoli budowlanej - uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej terminu wykonania obowiązku i w tym zakresie wyznaczył nowy termin, tj. 6 miesięcy od dnia otrzymania postanowienia, a w pozostałym zakresie utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

Jak wynika z powołanego postanowienia oraz z akt administracyjnych, w okolicznościach sprawy organy administracji stwierdziły podstawy do zastosowania art. 48 ust. 2 i 3 ustawy z 7 VII 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2019 r., poz. 1186, ze zm.) - dalej jako "PB 94". Organy nadzoru budowlanego od 1999 r. prowadziły czynności wyjaśniające w sprawie samowolnej realizacji obiektów budowlanych w obrębie działki nr [...], wykorzystywanej na cele wykonywania materiałów budowlanych z kamienia. W toku postępowania przeprowadzane były wielokrotnie kontrole i oględziny terenu, przesłuchiwano świadków i strony, sporządzono inwentaryzacje techniczne poszczególnych budynków, pozyskano materiał z zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz wypisy i wyrysy kolejnych planów miejscowych, obowiązujących na przestrzeni czasu od 1983 r. Jednym z problemowych budynków w obrębie działki nr [...] jest budynek biurowy, położony we frontowej części działki (przy ul. [...]). Organy zaznaczyły przy tym, że w przedmiocie legalności wykonania wskazanego budynku wypowiadał się już tutejszy Sąd wyrokiem z 6 III 2013 r., sygn. akt II SA/Wr 20/13, nakazując ustalić datę i zakres prowadzonych po 1 I 1995 r. prac budowalnych dotyczących spornego obiektu biurowego oraz uwzględnić sposób użytkowania obiektu. Jakkolwiek w następstwie tego wyroku wydana została decyzja nakazująca rozbiórkę, zaś skargę na nią tutejszy Sąd oddalił wyrokiem z 18 XII 2015 r. (II SA/Wr 734/15), to jednak Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 I 2018 r., sygn. akt II OSK 767/16, uchylił wskazany wyrok oraz decyzję nakazującą rozbiórkę. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił wówczas uwagę na konieczność dokonania precyzyjnych ustaleń co do zakresu i charakteru wykonanych robót budowlanych po 1 I 1995 r. oraz czasu ich wykonania celem rozstrzygnięcia, jakie przepisy powinny znaleźć zastosowanie do oceny możliwości zalegalizowania tych robót oraz ustalenia, czy dalsze roboty budowlane wpłynęły na zmianę tożsamości obiektu.