Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 29 września 2020 r., sygn. I SA/Wa 1185/20

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz po rozpoznaniu w dniu 29 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. Z. na pismo Prezydenta [...] z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

B. Z. pismem z dnia [...] marca 2020 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na pismo Prezydenta W. z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej.

W obszernym uzasadnieniu skargi skarżąca powołała m.in. art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i zaznaczyła, że przedmiotem skargi jest czynność organu zawarta ww. piśmie, dotycząca uznania jej za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej dla celów postępowania w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2020 r. poz. 139). Skarżąca podkreśliła, że pismo z [...] marca 2020 r. wskazuje wprost, że została ona uznana za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej, co organ ustalił na podstawie danych zawartych w dostępnych rejestrach (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej, Krajowy Rejestr Sądowy, Centralna Baza Ewidencji Gruntów, Budynków i Lokali, Rejestr Mieszkańców). Pismo nie wskazuje żadnych innych kryteriów oraz dowodów na podstawie, których organ uznał skarżącą za przedsiębiorcę, co ma zasadnicze znaczenie w kontekście uzyskania stosownej bonifikaty w oparciu o przepisy ww. ustawy z 20 lipca 2018 r. Skarżąca podniosła, że nie wie na jakiej podstawie została uznana za przedsiębiorcę, skoro nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej ani nigdy jej nie wykonywała. W ocenie skarżącej posiadanie lokalu mieszkalnego, czy lokali w nieruchomości posadowionej na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, nie stanowi domniemania, że skarżąca wykonuje działalność gospodarczą.