Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 2748/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jarosław Łuczaj, sędzia WSA Anna Sękowska, Protokolant sekr. sąd. Marika Bibrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2020 r. sprawy ze skargi M. G. i J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: SKO w [...], Kolegium organ odwoławczy) w decyzji z [...] września 2019 r., znak [...] utrzymało w mocy decyzję Zarządu Dzielnicy [...] m. W. (dalej: organ I instancji) nr [...] z [...] marca 2019 r. znak [...].

W postanowieniu z [...] listopada 2019 r., znak [...] SKO w [...] po rozpatrzeniu wniosku J. M. o sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w decyzji [...] września 2019 r., znak [...] na podstawie art. 113 § 1 k.p.a., sprostowało błędy pisarskie w decyzji z [...] września 2019 r., znak [...] oraz odmówiło sprostowania w zakresie daty złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy oraz średniej szerokości elewacji frontowej.

Decyzja była wynikiem następujących ustaleń i oceny prawnej.

Organ I instancji po ponownym rozpatrzeniu wniosku J. M. o ustalenie warunków zabudowy złożonego w dniu 25 lutego 2018 r. w decyzji z [...] marca 2019 r. ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na: rozbudowie i przebudowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej na działkach nr ew.: [...] i [...] z obrębu [...], położonych przy ul. [...] w Dzielnicy [...] m. W.

W piśmie z 26 kwietnia 2019 r. M. i J. G. (dalej: skarżący) wnieśli odwołanie od decyzji organu I instancji z [...] marca 2019 r., zaskarżając ww. decyzję w całości. W odwołaniu wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji. W uzasadnieniu odwołania skarżący wskazali, że organ I instancji nie przeprowadził analizy urbanistycznej w sposób należyty w zakresie określenia wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej dla planowanej rozbudowy. Skarżący wyrazili swój stanowczy sprzeciw dotyczący dopuszczalnej wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej dla planowanej rozbudowy o wartości od 7,5 m do 8 m mierzonej od poziomu skarpy.