Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 września 2020 r., sygn. I SA/Rz 459/20

Upoważnienie wynikające z art. 57 § 7 Ordynacji podatkowej uprawnia gminy jedynie do podjęcia normatywnej decyzji, czy w sprawach podatków stanowiących dochód gminy udzielając ulg pobierać opłatę prolongacyjną i w jakiej wysokości. Powołany przepis nie pozwala na wprowadzenie żadnych innych warunków, tak jako warunku pobrania opłaty, jak i zaniechania pobrania lub zwolnienia od wprowadzonego obowiązku.

Teza od Redakcji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz, Sędzia WSA Grzegorz Panek /spr./, Asesor WSA Jacek Boratyn, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 września 2020 r. sprawy ze skargi Miasta J. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały zmieniającej uchwałę w sprawie opłaty prolongacyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] kwietnia 2020 r. Rada Miejska w [...] postanowiła zmienić własną uchwałę nr [...] z dnia [...] września 2016 r. w sprawie opłaty prolongacyjnej poprzez dodanie do § 2 przepisu § 2a o treści: "Opłaty prolongacyjnej, o której mowa w § 1, nie nalicza się w decyzjach wydawanych w sprawach ulg w związku z wnioskiem złożonym w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, wprowadzonych z uwagi na zakażenie wirusem COVID-19 lub innym, jeżeli wniosek ten złożony jest w związku z trudnościami spowodowanymi przedmiotowymi stanami". Powołaną uchwałą nr [...] Rada Miejska w [...] zdecydowała o wprowadzeniu opłaty prolongacyjnej z tytułu rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności podatków oraz zaległości podatkowych stanowiących dochód budżetu Miasta J. (§ 1). Stawkę opłaty określono w wysokości 50% stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych (§ 2).