Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 września 2020 r., sygn. I SA/Gl 191/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Machcińska, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2020 r. sprawy ze skargi D. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. z odsetkami za zwłokę oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 107 § 1 i § 2 pkt 2, art. 113, art. 13 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm., dalej: O.p.) po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] nr [...] orzekającej solidarną odpowiedzialność podatkową D.Z. jako osoby firmującej pozarolniczą działalność gospodarczą W.Z., za jego zaległość podatkową z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. w kwocie [...] zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę wyliczonymi na dzień wydania decyzji w wysokości [...] zł utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. (dalej: organ I instancji) po przeprowadzeniu postępowania wszczętego postanowieniem z dnia [...] wydał opisaną w sentencji decyzję z dnia [...] nr [...].

W odwołaniu od tej decyzji D.Z. (dalej: strona, skarżący) zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na naruszeniu zasady obiektywizmu, zasady in dubio pro tributario nakazującej rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika, względem której powinien mieć również zastosowanie art. 2a O.p.,

2. przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że w okresie powstania zobowiązań podatkowych objętych zaskarżoną decyzją strona w dalszym ciągu wyrażała zgodę na prowadzenie przez W.Z. działalności gospodarczej pod firmą odwołującego się, podczas, gdy kompleksowa analiza całokształtu okoliczności faktycznych (w tym zeznań strony) prowadzi do wniosku, że strona, z końcem 2012 r., dowiedziawszy się o zadłużeniu, zerwała jakąkolwiek współpracę z W.Z.