Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2020 r., sygn. II SAB/Wa 344/20

Dostęp do informacji publicznej

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), , , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w T. na bezczynność Dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] lutego 2020 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] lutego 2020 r. [...] z siedzibą w [...] zwróciła się do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju z siedzibą w [...], powołując się na ustawę o dostępie do informacji publicznej o udostępnienie informacji publicznej poprzez przesłanie na adres siedziby spółki wykazu zawierającego dane personalne (imiona i nazwiska) wszystkich osób, które uczestniczyły w procedurze oceny formalnej oraz merytorycznej złożonego przez Spółkę wniosku o dofinansowanie o wskazanym we wniosku numerze z jednoczesnym podaniem - oddzielnie dla oceny formalnej oraz dla oceny merytorycznej - która z tych osób lub które z tych osób (w przypadku decyzji kolegialnej) zdecydowały o przejściu przez wniosek etapu oceny formalnej, a następnie o wyborze wniosku do dofinansowania i w rezultacie o zawarciu umowy. Spółka zwróciła się jednocześnie o przesłanie kopii wszystkich dokumentów NCBR, które zostały wytworzone w toku procedury konkursowej obejmującej ocenę formalną i merytoryczną wymienionego powyżej wniosku w okresie poprzedzającym zawarcie ze Spółką umowy o dofinansowanie projektu.

Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w odpowiedzi z dnia [...] marca 2020 r. na wymieniony wyżej wniosek, który wpłynął [...] lutego 2020 r., wskazało m.in., że przedmiotem informacji publicznej są zagadnienia, które mają znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli lub też są ważne z punktu widzenia poprawności funkcjonowania organów państwa. Celem ustawy nie jest zatem zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci uzyskiwania informacji dotyczących wprawdzie kwestii publicznych, lecz przeznaczonych dla celów handlowych, edukacyjnych, zawodowych czy też na potrzeby toczących się lub przyszłych postępowań sądowych. Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem publicznych instytucji (por. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska: Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Warszawa 2016, Lex 2016, t. 4; por. wyrok NSA z 14 września 2010 r., sygn. I OSK 1035/10). W konsekwencji, wnioski o udostępnienie informacji publicznej składane przez podmioty, których interesów dotyczą, nie są wnioskami o udzielenie informacji publicznej, nie odnoszą się bowiem do "sprawy publicznej" (por. np.: wyrok NSA z 11 marca 2015 r., sygn. I OSK 918/14). NCBR wskazało, że u.d.i.p. nie może być podstawą do otrzymania informacji we własnej sprawie. Sprawami publicznymi nie będą zatem konkretne i indywidualne sprawy określonej osoby lub podmiotu (por. wyrok NSA z 20 września 2018 r., sygn. I OSK 1359/18). Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być nadużywana i wykorzystywana w prywatnych sprawach.