Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Ol 276/20

Transport

Dnia 6 sierpnia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2020 roku sprawy ze skargi B. Ł. S. na decyzję Inspektora z dnia ,,[...]", nr ,,[...]" w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z "[...]" r. Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej jako: "organ odwoławczy"), po rozpatrzeniu odwołania B. S. (dalej jako: "skarżący"), utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z "[...]"r., którą nałożono na skarżącego karę 2000 zł za wykonywanie przewozu drogowego bez posiadania orzeczenia lekarskiego o braku przeciwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy oraz bez posiadania orzeczenia psychologicznego o braku przeciwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, na podstawie art. 92 a ust. 2 i ust. 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 58, dalej jako: "u.t.d.") w zw. z lp. 4.2 i lp. 4.3 załącznika nr 4 do tej ustawy, .

Organ odwoławczy wskazał na wyniki kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Policji w dniu 29 sierpnia 2019 r. w E. Ustalono, że skarżący kierował pojazdem marki Toyota Yaris, którym przewoził czterech pasażerów z ul. Brzeskiej na Plac Dworcowy. Właścicielem pojazdu był A. S. Pasażerowie zeznali, że przewóz został zamówiony za pomocą aplikacji Bolt. Cena za wykonany kurs wyniosła 16,34 zł i została pobrana z konta pasażera. Kontrolowany pojazd nie został oznakowany jako taksówka ani nie był wyposażony w kasę fiskalną i taksometr. W toku kontroli kierowca odmówił odpowiedzi na pytania, nie okazał zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji na wykonywanie krajowego przewozu drogowego osób ani licencji na wykonywanie przewozu osób taksówką, zaświadczeń o braku przeciwwskazań zdrowotnych i psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. Organ odwoławczy stwierdził, że skarżący w dniu kontroli wykonywał w imieniu własnym przewóz okazjonalny w ramach transportu drogowego osób, w myśl art. 4 pkt 11 u.t.d. Wyjaśnił, że postępowanie toczy się wobec skarżącego, jako podmiotu, o którym mowa w art. 92a ust. 2 u.t.d., nie jako wykonawcy przewozu, lecz innej osoby wykonującej czynności związane z przewozem drogowym. Zgodnie z art. 92a ust. 8 u.t.d. wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w ust. 2, a także wysokość kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 4 do ustawy. Kara naliczona została zgodnie z lp.4.2 i lp 4.3 załącznika nr 4. Organ odwoławczy nie zgodził się z podniesionymi przez skarżącego zarzutami naruszenia art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. Podkreślił, że protokół kontroli jest dokumentem urzędowym i korzysta ze szczególnej mocy dowodowej. Zaznaczył, że w sprawie przesłuchano także pasażerów. W ocenie organu odwoławczego zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na przypisane skarżącemu naruszenia. Skarżący bezspornie wykonywał przewóz drogowy osób i powinien się legitymować orzeczeniem lekarskim i psychologicznym, których nie przedłożył również w toku postępowania. Organ odwoławczy podał, że według art. 39a ust. 1 pkt 3 i 4 u.t.d. przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy może zatrudnić kierowcę, jeżeli osoba ta nie ma przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy i nie ma przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. Stosownie do art. 39j ust. 1 u.t.d. kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom lekarskim przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. Zgodnie z art. 39k ust. 1 u.t.d. kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom psychologicznym przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. W myśl art. 39m u.t.d. wymagania, o których mowa w art. 39a-39l, stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy lub innej osoby osobiście wykonującej przewóz drogowy. Organ odwoławczy zauważył, że ustalone kary nie podlegają miarkowaniu, nawet w przypadku incydentalnego charakteru wykonywanego przewozu.