Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 lipca 2020 r., sygn. VII SA/Wa 2726/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Siwek, Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.),, sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant ref. staż. Maria Góraj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2019 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] września 2019 r., znak: [...], Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w [...] reprezentowanej przez r. pr. R. K. od decyzji Wojewody [...] z [...] czerwca 2019 r., Nr [...], znak: [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę,

utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podjętego orzeczenia organ wskazał, że decyzją z [...] czerwca 2019 r., Nr [...], znak: [...], Wojewoda [...] umorzył, wszczęte na wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w [...], postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta [...] z [...] grudnia 2005 r., Nr [...], znak: [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Katolickiemu Stowarzyszeniu [...] z siedzibą w [...] pozwolenia na rozbudowę budynku biurowego wraz z realizacją elementów zagospodarowania terenu na terenie działki nr ew. [...] obr [...] przy ul. [...] w [...].

Rozpoznając odwołanie ww. Wspólnoty organ wskazał, że stosownie do treści art. 28 k.p.a., stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Pojęcie interesu prawnego, na którym oparta jest legitymacja procesowa strony w postępowaniu administracyjnym, należy ustalać według norm prawa materialnego, natomiast mieć interes prawny oznacza tyle, co ustalić powszechnie obowiązujący przepis prawa, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu w związku z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lipca 2007 r., sygn. akt I OSK 1559/06). Interes prawny pojawia się wówczas, gdy istnieje związek między obowiązującą normą prawa materialnego, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegający na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację tego podmiotu w zakresie prawa materialnego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 czerwca 1998 r., sygn. akt IV SA 2164/97). Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 marca 1999 r., sygn. akt I SA 1189/98, cechami interesu prawnego jest to, że jest on indywidualny, konkretny, aktualny i sprawdzalny obiektywnie, a jego istnienie znajduje potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, będących przesłankami stosowania przepisu prawa materialnego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 grudnia 1998 r., sygn. akt II SA 1355/98). Od tak rozumianego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, czyli sytuację, w której dany podmiot jest co prawda bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, jednakże nie może tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa, mającego stanowić podstawę skierowanego żądania w zakresie podjęcia stosownych czynności przez organ administracji (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 grudnia 2007 r., sygn. akt VII SA/Wa 1550/07).