Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. III SA/Po 101/20

Dnia 8 lipca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Mirella Ławniczak Protokolant: St. sekr. sąd. Sławomir Rajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2020 roku przy udziale sprawy ze skargi R. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] sierpnia 2019 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, wskazując na art. 207, art. 210 § 1 i § 4, art. 247 § 1 pkt 2, 3 i 5, art. 248 § 2 pkt 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm., dalej jako O.p.) oraz art. 210 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), w związku z wnioskami R. C. o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w L. nr [...] z [...] października 2015 r. w przedmiocie wymierzenia R. C. kary pieniężnej w wysokości [...] zł, z tytułu urządzania gier na dwóch automatach o nazwach: [...] nr [...] oraz [...] nr [...] poza kasynem gry w Kawiarni "[...]", pl. [...] w miejscowości N. T., odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w L. z [...] października 2015 r.

Organ wskazał, że ww. decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w L. z [...] października 2015 r. została uznana za doręczoną na podstawie art. 150 §1 pkt 1 O.p., strona nie złożyła odwołania, w związku z czym decyzja ta stała się ostateczna. Pismem z [...] kwietnia 2016 r. R. C. (dalej także jako wnioskodawca, skarżący) złożył wniosek do Dyrektora Izby Celnej w P. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego, zarzucając wydanie decyzji bez podstawy prawnej. Wnioskodawca, zastępowany przez pełnomocnika zwrócił uwagę na to, że w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. wprowadzono sankcję administracyjną w postaci kary pieniężnej dla urządzającego gry na automatach poza kasynem gry. Żadna sankcja natomiast nie jest przewidziana za wydzierżawienie powierzchni pod instalację automatów podmiotowi, który takie gry urządza. Zdaniem wnioskodawcy dla możliwości nałożenia kary pieniężnej konieczne jest zatem ustalenie, że gra jest grą na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych oraz że adresat decyzji wymierzającej karę był podmiotem urządzającym takie gry poza kasynem. Zaznaczył przy tym, że samo wydzierżawienie powierzchni lokalu na rzecz spółki dysponującej automatami do gier hazardowych nie powoduje jeszcze uznania, że wydzierżawiający jest urządzającym gry w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych. Zwrócił uwagę, że strona nie wykonywała żadnych czynności związanych z obsługą automatów, objaśnianiem zasad gier i wypłacaniem wygranych. Nie zasilała ponadto automatów żadnymi pieniędzmi ani nie wykonywała żadnych czynności wpływających na wysokość przychodu generowanego przez urządzenia. Podmiotem urządzającym gry mógł być, zdaniem wnioskodawcy, tylko i wyłącznie najemca, wykorzystujący wynajętą powierzchnię lokalu na zainstalowanie automatów do gier oraz eksploatowanie ich w ramach prowadzonej przez siebie działalności. Zapewnienie najemcy mediów przez wynajmującego w trakcie trwania stosunku najmu jest immanentną cechą stosunku łączącego najemcę z wynajmującym i w żadnym razie nie może być utożsamianie z urządzaniem przez wynajmującego gier na automatach w tym miejscu.