Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lipca 2020 r., sygn. I SA/Po 552/19

Podatkowe postępowanie; Podatek od towarów i usług

Dnia 9 lipca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2020 roku sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia i zabezpieczenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w [...] decyzją z [...] stycznia 2019 r., nr [...], określił S. J. (dalej jako: "podatnik" lub "skarżący") przybliżone kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za styczeń 2018 r. w wysokości [...] zł, za luty 2018 r. w wysokości [...] zł, za marzec 2018 r. w wysokości [...] zł, za kwiecień 2018 r. w wysokości [...] zł wraz z odsetkami za zwłokę należnymi od tych zobowiązań na dzień wydania decyzji w łącznej wysokości [...] zł oraz dokonał zabezpieczenia na majątku podatnika ww. kwot.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że podatnik, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą "[...] w okresie od stycznia do kwietnia 2018 r. ujął w rejestrach zakupu VAT i deklaracjach VAT-7 podatek naliczony w łącznej kwocie [...]zł wynikający z faktur wystawionych przez: Spółkę C (5 faktur na łączną kwotę [...]zł netto, VAT [...] zł), Spółka D (2 faktury na łączną wartość [...] zł netto, VAT [...] zł), Spółka E (6 faktur na łączną wartość [...] zł netto, VAT [...] zł). Faktury te dokumentowały zakup kawy i herbaty. Następnie podatnik sprzedał te towary na rzecz: Spółki F, Spółki G, Spółki H i Spółki I.

Organ I instancji stwierdził, że ze zgromadzonego dotychczas w sprawie materiału dowodowego wynika, że transakcje zakupu kawy i herbaty przez podatnika od spółek firma C, firma D i Spółki E, stanowią element oszustwa podatkowego polegającego na zaniżaniu zobowiązań podatkowych w oparciu o mechanizm "znikającego podatnika" w handlu wewnątrzwspólnotowym. Rolę "znikających podatników" pełniły ww. spółki, które miały uprawdopodobnić prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykreować podatek naliczony dla nabywcy czyli dla Spółki B. W tym celu zostały one zarejestrowane jako podatnicy VAT oraz figurowały jako wystawcy faktur, jednak wykazanego w tych fakturach podatku nie odprowadziły do budżetu państwa.