Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 lipca 2020 r., sygn. I SA/Po 44/20

Podatkowe postępowanie; Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Barbara Rennert Protokolant sekretarz sądowy Artur Iwiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2020 r. sprawy ze skargi "A" Spółka Akcyjna z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Spółka A (dalej: "skarżąca") zwróciła się do Prezydenta Miasta P. z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 r. w kwocie [...]zł. W dołączonej do wniosku koreckie deklaracji skarżąca zmieniła kwalifikację wiat z budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej na budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z podstawy opodatkowania budowli wyłączyła wartość instalacji oraz urządzeń zlokalizowanych wewnątrz budynków. Skorygowała podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W podstawie opodatkowania budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wykazała również wartość obiektów dotychczas niewykazanych.

Skarżąca podniosła, że w podstawie opodatkowania budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wykazała wartość obiektów niespełniających definicji budynku. Podniosła również, że część obiektów zakwalifikowanych wcześniej jako budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej nie stanowi budowli. Przedłożyła również opinie potwierdzające zapatrywania skarżącej. Wskazała również, że w 2017 r. niewłaściwie została określona podstawa opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych. W ocenie skarżącej analiza art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 ze zm. - dalej: "u.p.o.l.") wskazuje m. in., że dla budowli w trakcie amortyzacji podstawę opodatkowania stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia danego roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. W uproszczeniu podstawę opodatkowania stanowi zasadniczo wartość początkowa, ponieważ ustawodawca nakazuje nie pomniejszać wartości budowli na dzień 1 stycznia danego roku o dokonane odpisy amortyzacyjne w latach poprzednich. Natomiast w przypadku budowli, dla których ukończono amortyzację, a więc zamortyzowanych podstawę opodatkowania stanowi ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Ustawodawca w tym przypadku nie precyzuje, czy ma na myśli wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, jak w przypadku budowli w trakcie amortyzacji. Ustawodawca nie nakazuje również nie pomniejszać wartości budowli na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego o odpisy amortyzacyjne od tej budowli dokonane w poprzednich latach podatkowych. Inny jest również moment ustalania wartości, gdzie dla budowli w trakcie amortyzacji jest to dzień 1 stycznia danego roku podatkowego, a w przypadku budowli zamortyzowanych dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, a nie 1 stycznia danego roku podatkowego jak przy budowlach w trakcie amortyzacji.