Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. I SA/Łd 183/20

Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: st. asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Wójta Gminy R. z dnia 2 grudnia 2019 r. nr FN.3120.2.2019 w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną interpretację; 2. zasądza od Wójta Gminy R. na rzecz strony skarżącej kwotę 697,- (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Łd 183/20

UZASADNIENIE

Zaskarżoną interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia [...] grudnia 2019 r. Wójt Gminy R. uznał stanowisko A Spółki z o.o. w G. za nieprawidłowe.

We wniosku z dnia 24 stycznia 2018 r. Spółka wnosząc o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego zapytała "Czy mając na względzie brak możliwości zastosowania art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. jed. Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 ze zm. - dalej jako "u.p.o.l.") ze względu na ujęcie części budowli elektrowni wiatrowej w ramach środków trwałych, których wartość początkowa odnosi się także do elementów nie stanowiących przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości powinna w celu określenia podstawy opodatkowania tych elektrowni określić podstawę opodatkowania na poziomie ich wartości rynkowej na dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. na dzień 1 stycznia 2017 r., zgodnie z art. 4 ust. 5 u.p.o.l.?".

We wniosku Spółka przedstawiła opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym podatnik jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz właścicielem zlokalizowanych na terenie Gminy R. elektrowni wiatrowych. Z dniem 16 lipca 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 961 - dalej jako "u.i.e.w."), która zmieniła definicję elektrowni wiatrowej. Do końca 2016 r. wnioskodawczyni zgłaszała do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle wyłącznie części budowlane elektrowni wiatrowej, tj. fundamenty i wieże. Od dnia 1 stycznia 2017 r., Spółka jako przedmiot opodatkowania traktuje zarówno części budowlane elektrowni wiatrowej, jak i jej elementy techniczne. W swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych posiada pojedyncze środki trwałe, stanowiące części elektrowni wiatrowych w rozumieniu definicji budowli elektrowni wiatrowej zgodnie z art. 2 u.i.e.w., a także posiada środki trwałe, których wartość początkowa składa się w części z budowli elektrowni wiatrowych, w rozumieniu art. 2 u.i.e.w. oraz w części z innych elementów niestanowiących części budowli. Spółka podkreśliła, że w ramach początkowych środków trwałych przykład środków trwałych, w których oprócz elementów budowli elektrowni wiatrowych znajdują się również wartości nie stanowiące budowli oraz niepodlegające podatkowi od nieruchomości. W konsekwencji do ustalenia podstawy opodatkowania budowli jaką jest elektrownia wiatrowa w rozumieniu cytowanej ustawy, Spółka nie jest w stanie zastosować metody przewidzianej w art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., tj. nie jest w stanie określić podstawy opodatkowania poprzez zsumowanie wartości początkowych poszczególnych środków trwałych, składających się tylko na elektrownię wiatrową w rozumieniu art. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, tj. nie jest w stanie określić podstawy opodatkowania poprzez zsumowanie wartości początkowych poszczególnych środków trwałych, składających się tylko na elektrownię wiatrową w rozumieniu art. 2 u.i.e.w. W odniesieniu do wartości początkowych ww. środków trwałych Spółka wskazała, że składają się na nie tylko enumeratywnie wymienione wprost w ustawie elementy elektrowni wiatrowych, ale również urządzenia pomocnicze oraz wartości niematerialne i prawne, którymi mogą być przykładowo: oprogramowanie, służące do nadzoru nad pracą urządzenia wiatrowego, prawa autorskie do dokumentacji technicznej, prawa autorskie związane z realizacją kontraktu budowlanego, wyciągarka łańcuchowa służąca do transportu sprzętu oraz materiałów z i do gondoli, oświetlenie ostrzegawcze, instalacja odgromowa składająca się z szeregu kabli oraz czujników rozciągających się od łopat wirnika do punktu uziemienia, urządzenia meteorologiczne takie jak wiatrowskaz i anemometr. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że urządzenia te są łatwo wymienialne i z technicznego punktu widzenia nie muszą znajdować się w budowli elektrowni wiatrowej. Przykładowo urządzenia meteorologiczne mogłyby zostać umieszczone na odrębnym wobec budowli elektrowni wiatrowej maszcie. Elementy te służą zabezpieczeniu elektrowni wiatrowej przed zniszczeniem, służą do monitorowania jej działania lub spełniają inne pomocnicze zadania i co do zasady nie są niezbędne do wykonywania podstawowej funkcji elektrowni wiatrowej w rozumieniu art. 2 u.i.e.w. Spółka dostrzegła konieczność zastosowania art. 4 ust. 5 u.p.o.l., poprzez wycenę wartości rynkowej budowli elektrowni wiatrowej na dzień powstania obowiązku podatkowego tj. 1 stycznia 2017 r.