Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 lipca 2020 r., sygn. II SA/Lu 13/20

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk Protokolant Referent Radosław Dudek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2020 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] kwietnia 2019 r. S. K. złożył do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniosek o przyznanie uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu podał, że w okresie od 1939 do 1945 roku, mieszkając w C. , dawał schronienie osobom narodowości żydowskiej, za których ukrywanie groziła kara śmierci. W 1942 r. pomagał zorganizować schronienie zaprzyjaźnionej Żydówce S. H., przez kilka dni donosząc jej jedzenie i picie. Po jej przeniesieniu do domu P. h, gdzie przebywała przez okres ok. 3 miesięcy, została wydana przez [...] o nazwisku K. i rozstrzelana przez [...]. Z kolei ok. 10 lipca 1942 r. zorganizował schronienie dwóm żydowskim chłopcom o imionach T. i J. , których ukrywał w szałasie pod pobliskim drzewem przez ok. 2 dni. Następnie zorganizował schronienie u swojego wujka w miejscowości K.. W drodze do tego miejsca chłopcy zostali postrzeleni, a wnioskodawca zorganizował pomoc apteczną.

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r. odmówił przyznania wnioskodawcy uprawnień kombatanckich. Organ stwierdził, że nie przedstawił on jakichkolwiek dowodów, które potwierdzałyby jego wyjaśniania dotyczące dawania schronienia osobom narodowości żydowskiej lub innym osobom, za których ukrywanie, ze względu na ich narodowość lub działalność na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, groziła kara śmierci. Organ podkreślił, że o udostępnienie dokumentów dotyczących okoliczności powołanych przez stronę zwrócił się do Żydowskiego Instytutu Historycznego, Instytutu Pamięci Narodowej oraz Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Żadna z tych instytucji nie odnalazła jednak jakichkolwiek dowodów dotyczących wskazanych wydarzeń lub osób. W Żydowskim Instytucie Historycznym oraz w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN nie odnaleziono też żadnych informacji dotyczących wnioskodawcy. Z kolei w Instytucie Pamięci Narodowej odnaleziono jedynie akta personalne członka ORMO, dotyczące S. K..