Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. II SA/Lu 603/19

Ocena projektu budowlanego w ramach postępowania legalizacyjnego dokonywana jest podobnie jak w przypadku projektu budowlanego przedłożonego wraz z wnioskiem o pozwolenie na budowę, z tym zastrzeżeniem, że w projekcie budowlanym na potrzeby legalizacji należy uwzględnić nie tylko zakres robót, który będzie dopiero podlegał realizacji, lecz także ten, który już został zrealizowany przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w art. 48 ust. 2 in fine prawa budowlanego.

W przypadku samowoli budowlanej relacje pomiędzy wykonaniem projektu budowlanego a budową są czasowo odwrócone. W sytuacji typowej budowy na podstawie pozwolenia na budowę najpierw powstaje projekt budowlany, który zatwierdza właściwy organ, a dopiero później, w oparciu o pozwolenie na budowę i zatwierdzony projekt budowlany, prowadzona jest budowa.

Przy samowoli budowlanej istnieje sytuacja odwrotna. Najpierw powstaje obiekt budowlany, a dopiero później sporządza się projekt budowlany takiego obiektu. W przypadku podlegającej legalizacji samowoli budowlanej projekt budowlany stanowić powinien w zasadzie odzwierciedlenie zbudowanego już obiektu budowlanego, którego zgodność z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym została stwierdzona wcześniej przez inny organ w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 48 ust. 3 pkt 1 p.b.

W sytuacji typowej sporządzenie projektu budowalnego już wybudowanego obiektu nie nastręcza większych trudności. Kwestia ta komplikuje się wtedy, gdy wybudowany samowolnie obiekt narusza przy tym przepisy lub - jak w niniejszej sprawie - ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Hipotetycznie sytuacja taka mogłaby zostać rozwiązana przez wydanie decyzji „hybrydowej”, w której będzie jednocześnie orzeczony nakaz rozbiórki części obiektu budowlanego na podstawie art. 48 ust. 1 p.b. i rozstrzygnięcie oparte na przepisach art. 49 ust. 4 pkt 1 lub 2 pr. bud., bądź też wydanie dwóch decyzji w tym zakresie.