Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 lipca 2020 r., sygn. III SA/Gl 357/20

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Sędzia WSA Małgorzata Herman (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej (dalej: SKO, organ), zaskarżonym postanowieniem z [...] r., nr [...], na podstawie art. 1, 2, 17, 18, 21 ust. 1 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 570) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku ,,A’’ Sp. z o.o. z/s w G. (dalej: Spółka, skarżąca) o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymało w mocy własne postanowienia z [...] r., nr [...], odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty C. z [...] r., nr [...], w przedmiocie zezwolenia firmie ,,B’’ B. M. z/s w K. na zbieranie odpadów w C. przy ul. [...] (działka nr [...]).

Zaskarżone postanowienie wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Pismem z 11 grudnia 2019 r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej o stwierdzenie nieważności prawomocnej decyzji Starosty C. z [...] r., nr [...], w przedmiocie zezwolenia firmie ,,B’’ B. M. z/s w K. na zbieranie odpadów w C. przy ul. [...] (działka nr [...]). Wskazanej decyzji zarzuciła, że jest obarczona wadą nieważności określoną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., jako wydana z rażącym naruszeniem prawa tj. art. 63 ust. 1, 6 pkt 6 w związku z art. 28 ust. 1, 4 pkt 3 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 ze zm.), bowiem zgodnie z art. 63 ust. 1 tej ustawy magazynowanie odpadów może się odbywać na terenie, do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny, a przedsiębiorca B. M. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą ,,B’’ nie posiadał na dzień złożenia wniosku (3 września 2012 r.) i na dzień wydania decyzji tytułu prawnego do nieruchomości należącej do Spółki jako użytkownika wieczystego tej nieruchomości. Spółka wskazała, że umowa dzierżawy nieruchomości z 2 lipca 2012 r. została podpisana tylko przez Prezesa Zarządu Spółki, tymczasem określony w KRS sposób reprezentacji Spółki wymagał, aby podpisana była przez dwóch członków zarządu, co powoduje naruszenie zasad reprezentacji łącznej i nieistnienie czynności prawnej. Dalej Spółka wskazała, że prowadząc postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia organ zaniechał jakiejkolwiek weryfikacji ważności w/w umowy, nie zadbał o weryfikację w KRS prawidłowości reprezentacji Spółki, braku celu wykorzystania nieruchomości, daty obowiązywania umowy, braku parafowania stron dokumentów itp. Spółka podkreśliła, że posiada interes prawny do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty C. z [...] r. gdyż w oparciu o decyzję tego organu, na przedmiotowej nieruchomości (działka nr [...]) położonej w C. były składowane odpady przez ,,B’’ B. M., w tym odpady niebezpieczne, co skutkuje daleko idącymi konsekwencjami prawnymi i roszczeniami związanymi ze składowanymi odpadami na nieruchomości, która była przedmiotem obrotu prawnego.