Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 lipca 2020 r., sygn. III SA/Gd 644/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 23 lipca 2020 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 maja 2020 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta z dnia 13 marca 2020r., nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej D. S. 480 (czterysta osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13 marca 2020 r. Burmistrz Miasta, działając na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) - dalej jako "ustawa", odmówił przyznania D.S. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką T.S.

Organ wskazał, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje wnioskodawczyni ze względu na niespełnienie kryterium zawartego w art. 17 ust. 1b ustawy, tj. wieku powstania niepełnosprawności T.S. Z orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności wynika, że niepełnosprawność T.S. istnieje od 43. roku życia.

Decyzją z dnia 12 maja 2020 r., nr (...), wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania D.S., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ wskazał, że w przypadku matki skarżącej, urodzonej w 1933 r., niepełnosprawność powstała w 43. roku życia, zatem nie zostały spełnione przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy. Skutkiem odnoszącego się do art. 17 ust. 1b ustawy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 nie jest ani uchylenie ww. przepisu ustawy, ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Trybunał Konstytucyjny orzekł o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, a poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy do ustawodawcy.