Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Bk 73/20

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, asesor sądowy WSA Marcin Kojło (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi D. Ł. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] o nałożeniu na D. Ł. kary pieniężnej w wysokości 2.000 zł.

Podstawą wymierzenia kary stały się stwierdzone podczas kontroli z dnia

[...] kwietnia 2019 r. naruszenia w zakresie: (-) wykonywania przewozu drogowego przez kierowcę, który nie posiada orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, oraz (-) wykonywanie przewozu drogowego przez kierowcę, który nie posiada orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy (art. 92a ust. 2, 4 i 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r.

o transporcie drogowym, Dz. U. z 2019 r. poz. 58 ze zm. - dalej: "u.t.d." oraz lp. 4.2

i 4.3 załącznika nr 4 do tej ustawy).

W odwołaniu od decyzji P. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego pełnomocnik D. Ł. podniósł zarzuty naruszenia:

- art. 7 i 77 § 1 k.p.a. przez nieustalenie, czy czynności wykonywane przez stronę nosiły cechy prowadzenia działalności gospodarczej oraz czy strona posiadała status przedsiębiorcy w chwili kontroli;

- art. 92a ust. 1 i 6 u.t.d. w związku z Ip. 4.2 i 4.3 załącznika nr 4 do u.t.d., przez nałożenie kary pieniężnej w sytuacji, gdy czynności podejmowane przez stronę nie mieściły się w definicji krajowego transportu drogowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 u.t.d., w związku z czym skarżący nie był zobowiązany legitymować się orzeczeniami lekarskim i psychologicznym;