Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 maja 2020 r., sygn. II SAB/Łd 11/20

Przewlekłość postępowania

Dnia 28 maja 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), , po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 maja 2020 roku sprawy ze skargi L. .F. na bezczynność Starosty [...] w sprawie wniosku o pozwolenie na rozbudowę obiektu budowlanego 1. zobowiązuje Starostę [...] do wydania aktu załatwiającego wniosek skarżącego z dnia 18 października 2019 roku - w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt sprawy, 2. stwierdza, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, 3. oddala skargę w pozostałej części, 4. zasądza od Starosty [...] na rzecz skarżącego L.F. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. IB

Uzasadnienie

Pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. L.F., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą: A L.F., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Starosty [...] w postępowaniu w przedmiocie wniosku o pozwolenie na rozbudowę obiektu budowlanego na działkach oznaczonych w rejestrze gruntów numerami 440 i 81/2 w miejscowości M., gmina Z. W treści skargi zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 7, 8, 12, 35 § 1 w zw. z art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez przekroczenie terminów załatwienia sprawy administracyjnej i niewydanie rozstrzygnięcia w sprawie. Mając powyższe na względzie skarżący wniósł o stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności oraz zobowiązanie Starosty [...] do rozpatrzenia wniosku w terminie 14 dni od otrzymania odpisu wyroku; stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; orzeczenie o wymierzeniu organowi grzywny, o której mowa w art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a.; a ponadto zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Skarżący wyjaśnił, że w dniu 18 października 2019 r. złożył do organu wniosek o pozwolenie na rozbudowę obiektu budowlanego na działkach oznaczonych w rejestrze gruntów numerami 440 i 81/2 w miejscowości M., gmina Z. W dniu 7 listopada 2019 r. organ wezwał go do uzupełnienia wniosku poprzez przedłożenie postanowienia organu, o którym mowa w art. 72 ust. 4 i 4a ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. Starosta [...] poinformował go o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania. W ocenie skarżącego bezpodstawnie organ uznał, iż pomimo wezwania skarżącego do uzupełnienia braku formalnego, brak ten nie został uzupełniony. W aktach sprawy znajduje się bowiem decyzja Wójta Gminy Z. o środowiskowych uwarunkowaniach z dnia [...] czerwca 2012 r.. Starosta [...] otrzymał także decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia [...] października 2019 r. sygnatura [...], zgodnie z brzmieniem której wezwanie organu z dnia 12 listopada 2019 r. było bezprzedmiotowe. W ocenie skarżącego, wobec okoliczności wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, organ wydający decyzję zatwierdzającą projekt i udzielający pozwolenia na rozbudowę, nie może ponownie powoływać się na art. 72 ustawy OOŚ, tym bardziej, że decyzja środowiskowa została zmieniona przez organ odwoławczy. Jednocześnie skarżący wskazał, że jeśli Starosta nie podziela oceny stanu prawnego przedstawionego w decyzji SKO z dnia [...] października 2019 r. zobowiązany jest do wydania decyzji merytorycznej w sprawie, mocą której odniesie się do stanowiska zajętego w tej sprawie przez SKO. W opinii skarżącego, wezwanie i rygor jego niewykonania określony w art. 64 § 2 K.p.a. dotyczy jedynie braków formalnych (tych wynikających z ustawy), których nie uzupełniono w terminie wyznaczonym przez organ. Jeśli zaś organ administracji publicznej dokonuje oceny merytorycznej przedłożonego do akt sprawy dowodu lub dokumentu, który wypełnia dyspozycję ustawową, pozostawienie wniosku bez rozpoznania jest niedopuszczalne i stanowi ewidentną, zawinioną bezczynność organu. Wezwanie organu z dnia 12 listopada 2019 r. wskazuje wyłącznie jeden brak formalny, który w ocenie strony został spełniony poprzez złożenie do akt sprawy decyzji z dnia [...] czerwca 2012 r. Wobec powyższego, brak we wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę w postaci niezałączenia do niego decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie jest brakiem, o którym mowa w art. 64 § 2 K.p.a. i nie ma przeszkód do wydania merytorycznej decyzji. W opinii skarżącego zaniechanie organu prowadzi do naruszenia podstawowych zasad postępowania administracyjnego, w szczególności zasad praworządności (legalizmu), budzenia zaufania do uczestników postępowania, prawdy obiektywnej, czy w końcu nieodstępowania od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym. Organ dokonał bowiem błędnej, indywidualnej wykładni decyzji ostatecznej SKO wiążącej w sprawie, co wpłynęło na dalszy tok postępowania. Skarżący dodał, że przed wniesieniem skargi wystąpił do Wojewody [...] z ponagleniem na bezczynność Starosty [...].