Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 kwietnia 2020 r., sygn. I SA/Ol 75/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo A. (dalej: "strona", "Nadleśnictwo" lub "skarżący") dotyczy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: "organ odwoławczy", Kolegium" lub "SKO") utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy (dalej: "organ podatkowy") z dnia "[...]" określającą zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie 10.544 zł.

Z akt sprawy wynika, że Nadleśnictwo w deklaracji na podatek od nieruchomości na 2014 r. nie wykazało powierzchni gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę A. (dalej: "spółka") na podstawie umowy służebności przesyłu.

Okoliczność ta stała się przyczyną wszczęcia postępowania podatkowego. Na wezwanie organu podatkowego strona przedłożyła umowę ustanowienia służebności przesyłu zawartą w formie aktu notarialnego w dniu 30 grudnia 2013 r., wykaz gruntów, budynków i budowli podlegających opodatkowaniu i wykaz gruntów znajdujących się w zarządzie strony, obciążonych służebnością przesyłu.

W uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji przyjęto, że podstawą opodatkowania gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej stawkami przyjętymi dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest powierzchnia 12.120 m2, stanowiąca grunty leśne położone w miejscowościach K. i S., o wskazanych w decyzji numerach ewidencyjnych.

W odwołaniu zarzucono naruszenie art. 1 ust. 1, ust. 2, ust. 3 ustawy o podatku leśnym, art. 1 ustawy z o podatku rolnym, art. 2 ust. 2 oraz art. la ust. 1 pkt 4, pkt 7 i art. 6 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: "ustawa upol") oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz lit. c) w zw. z art. la ust. 1 pkt 3 ustawy upol w zw. z art. 336 ustawy Kodeks cywilny poprzez błędne przyjęcie, że na stronie ciąży obowiązek podatkowy za grunty, nad którymi przebiegają napowietrzne linie energetyczne, wg stawek jak za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podczas gdy strona nie prowadzi na tych gruntach działalności gospodarczej oraz nie zachodzi przesłanka przeniesienia posiadania gruntów na spółkę, do której należą linie energetyczne, spółka nie jest ani posiadaczem samoistnym ani posiadaczem zależnym nieruchomości, co oznacza, że grunty, nad którymi przebiegają napowietrzne linie energetyczne nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej; spółka jest jedynie posiadaczem służebności przesyłu; przedmiotowe nieruchomości służą stronie do prowadzenia gospodarki leśnej; wydana decyzja opiera się na ustaleniach sprzecznych z istniejącym stanie faktycznym - organ niewłaściwie przyjął, że sporne grunty w całości zostały zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.