Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 marca 2020 r., sygn. I SA/Wr 997/19

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Maria Tkacz - Rutkowska (sprawozdawca), Sędziowie: sędzia WSA Dagmara Dominik - Ogińska, sędzia WSA Piotr Kieres, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 marca 2020 r. sprawy ze skargi J.O. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia 30 września 2019 r. nr [...] w sprawie uznania zarzutu przedawnienia obowiązku dochodzonego w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadniony oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w J.z [...] lipca 2019 r. nr [...], którym uznano za nieuzasadniony zarzut przedawniania obowiązku dochodzonego w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez wierzyciela - Naczelnika Urzędu Skarbowego w J.z dnia 28 listopada 2017 r. nr [...], obejmującego zobowiązanie z tytułu liniowego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.

Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w J., (będący jednocześnie wierzycielem i organem egzekucyjnym) w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym wobec J. O. (dalej: Zobowiązany lub Skarżący) na podstawie ww. tytułu wykonawczego, zawiadomieniem nr [...] z 5 grudnia 2017 r., dokonał zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego.

Zawiadomienie o zajęciu egzekucyjnym oraz odpis ww. tytułu wykonawczego doręczono Zobowiązanemu w dniu 22 grudnia 2017 r.

Zobowiązany pismem z 29 grudnia 2017 r. (data stempla pocztowego), które uzupełnił pismem z dnia 5 stycznia 2018 r. wniósł, na podstawie art. 33 §1 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U z 2017 r., poz. 1201 ze zm. - dalej: u.p.e.a.), zarzut przedawnienia obowiązku.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że zobowiązanie podatkowe określono decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w J.z 26 sierpnia 2014 r., która została następnie zmodyfikowana decyzją Dyrektora Izby Skarbowej we W. z 12 stycznia 2015 r. Zobowiązanie to dotyczyło podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Podatek ten był płatny do 30 kwietnia 2009 r. W toku prowadzonego postępowania podatkowego bieg terminu przedawnienia tego zobowiązania podatkowego został zawieszony od dnia wydania decyzji odraczającej termin płatności zaległego podatku do 31 marca 2015 r. W konsekwencji, zobowiązanie to przedawniło się zatem z dniem 5 września 2015 r. Zobowiązany dalej argumentował, że w toku postępowania podatkowego ustanowiono hipotekę przymusową na nieruchomościach należących do zobowiązanego. Jednak w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) z 8 października 2013 r. w sprawie SK 40/12, ustanowienie hipoteki przymusowej nie wyklucza przedawnienia zobowiązania podatkowego zabezpieczonego hipoteką. Zatem, termin przedawnienia biegnie na zasadach ogólnych. Ponadto Zobowiązany podniósł, że pominięto okoliczność, iż w myśl art. 259 § 1a Ordynacji podatkowej decyzja o rozłożeniu na raty w zakresie wszystkich niezapłaconych rat wygasła względem Zobowiązanego, nie powodując dalszych skutków prawnych wywołanych jej zaistnieniem w obrocie prawnym.