Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 marca 2020 r., sygn. II SA/Ke 136/20

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Asesor WSA Agnieszka Banach (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2020 r. sprawy ze skargi S.Ł. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia 12 listopada 2019 r. znak: [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów dotyczących transportu drogowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 12 listopada 2019 r. znak: [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 30 lipca 2019 r. znak: [...] o nałożeniu na S.Ł. kary pieniężnej w wysokości 12.000 zł.

W motywach decyzji organ drugiej instancji podniósł, że w wyniku przeprowadzonej w dniu 17 maja 2019 r. kontroli drogowej pojazdu marki Opel Insignia o numerze rejestracyjnym [...], którym kierował skarżący, odpłatnie przewożąc dwóch pasażerów z ul. Źródłowej na al. Na Stadionie w Kielcach, organ pierwszej instancji stwierdził:

- wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji;

- wykonywanie przewozu okazjonalnego samochodem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 58, zwanej dalej "u.t.z."), z zastrzeżeniem przewozów, o których mowa w art. 18 ust. 4b ww. ustawy.

Z tytułu naruszeń ujawnionych w protokole kontroli organ pierwszej instancji wydał ww. decyzję, od której strona wniosła odwołanie.

W wyniku rozpoznania tego odwołania organ drugiej instancji wskazał na przepisy ustawy o transporcie drogowym, w szczególności art. 4 pkt 11 i 22, art. 5 ust. 1, art. 5b ust. 1 i 2, art. 18 ust. 4 a i ust. 5, art. 87 ust. 1, art. 92a w zw. z art. 93 ust. 1 oraz art. 92 a ust. 1, 3 i 7 pkt 1 w zw. z lp. 1.1 oraz lp. 2.11 załącznika nr 3 do u.t.d. określającymi w sposób sztywny wysokość kar pieniężnych za naruszenia przepisów tej ustawy i dodał, że art. 189d k.p.a., na mocy art. 189a § 2 pkt 1 k.p.a. nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Organ odwoławczy wyjaśnił natomiast, że zastosowanie ma norma kolizyjna określona w art. 189a § 2 pkt 2 k.p.a., zgodnie z którą w przypadkach uregulowanych w przepisach odrębnych: odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej lub udzielenia pouczenia, przepisów działu IVa k.p.a. w tym zakresie nie stosuje się.