Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 marca 2020 r., sygn. III SA/Gl 1118/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć (spr.), Protokolant Starszy referent Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2020 r. sprawy ze skargi P.K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Główny Inspektor Transportu utrzymał w mocy decyzję z [...] r. nr [...] [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego ([...]WITD) nakładającą na przedsiębiorcę P.K. prowadzącego działalność w K. pod firmą A (dalej skarżący, przedsiębiorca) karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł z tytułu niewyposażenia kierowcy w dokumenty (wypis z licencji), o których mowa w art. 87 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 58, dalej: "utd") oraz wykonywania przewozu okazjonalnego samochodem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a utd. Jako podstawę prawną jej wydania organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 - dalej: "kpa"), art. 4 pkt 11 i pkt 22, art. 14 ust. 1 i 2, art. 18 ust. 4a i ust. 4b oraz art. 92a ust. 1, 3 i 7 ustawy o transporcie drogowym oraz lp. 1.5 i 2.11 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Rozstrzygnięcie zapadło w poniższym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] r. w R. funkcjonariusze Policji przeprowadzili kontrolę samochodu osobowego marki Toyota nr rej. [...] kierowanego przez M.R., kierowcę wykonującego krajowy transport drogowy osób. Samochód był własnością R.S., nieoznakowany nalepkami informującymi o usługowym przewozie osób. Samochód był przystosowany do przewozu 5 osób, łącznie z kierowcą. Nie miał też zainstalowanej kasy fiskalnej ani taksometru. Kierowca przewoził pasażerów na trasie z ul. [...] na ul. [...] w R. i nie posiadał wypisu z licencji ani wypisu z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego w zakresie przewozu osób. Kontrola została udokumentowana protokołem kontroli oraz przesłuchano pasażerów. Z zeznań jednego z pasażerów wynikało, że usługę przewozu zamówił za pośrednictwem aplikacji B zainstalowanej w telefonie. Nie zawierał z kierowcą żadnej umowy ani nie uiszczał należności za przejazd. Opłata została uregulowana za pośrednictwem aplikacji. Dalsze ustalenia wskazały, że kierowca wykonał usługę w imieniu firmy skarżącego, z którym łączyła go umowa zlecenia i najmu samochodu z [...] r. Pasażer (jak wynika z jego zeznań jako świadka) zamówił kurs za pomocą zainstalowanej w telefonie komórkowym aplikacji B, która skojarzyła go z kierującym. Pasażer otrzymał w aplikacji informację, ile będzie kosztował kurs, tzn. jaka opłata będzie pobrana przez aplikację z konta bankowego zamawiającego. Opłata za przejazd odbyła się automatycznie, mianowicie została pobrana z konta zamawiającego w kwocie 6,60zł. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że przewóz pasażera nie miał charakteru przewozu grzecznościowego. Pasażer nie zawarł żadnej umowy na przewóz w formie pisemnej z przedsiębiorcą P.K..