Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. IV SA/Wa 1798/19

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Sędziowie sędzia WSA Joanna Borkowska, sędzia WSA Katarzyna Golat, Protokolant st. sekr. sąd. Marcin Woźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2020 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie przyznania okresowej pomocy pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] czerwca 2019 roku nr [...] Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uchylił własną decyzję z dnia [...] marca 2019 roku nr [...] odmowie przyznania B. P. przyznania pomocy pieniężnej i orzekł o przyznaniu stronie pomocy pieniężnej w formie pomocy okresowej na okres 6 miesięcy (styczeń 2019 r. - czerwiec 2019 r.) w łącznej wysokości 1800 złotych, tj. 300 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu organ podał, że ustalił, iż B. P. jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Jedynym jego dochodem jest świadczenie pieniężne przyznane na podstawie ustawy o działaczach opozycji.

Organ wskazał, że Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych może działać tylko na zasadzie wsparcia, a nie zastępowania organów pomocy opieki społecznej. Zatem w przypadku, gdy wnioskodawca nie chce korzystać z takiej pomocy, może zachodzić podejrzenie, że nie jest mu ona niezbędna, bądź jego sytuacja materialna jest inna, niż deklarowana.

Podał, że zgodnie z art. 10 ust. 1, ust. 3, ust. 7 i ust. 8 ustawy o działaczach opozycji okresowa pomoc pieniężna jest przyznawana na okres do 6 miesięcy nie częściej niż raz na 12 miesięcy do wysokości 100% najniższej emerytury miesięcznie (do 28 lutego 2019 roku była to kwota 1029,80 zł, a od 1 marca 2019 r. jest to kwota 1100 zł), w szczególności na zaspokojenie potrzeb bytowych i ochronę zdrowia w przypadku długotrwałej choroby powodującej wzrost kosztów utrzymania, zakupu leków, środków opatrunkowych oraz dojazdów do zakładów leczniczych na zabiegi medyczne i rehabilitacyjne, usługi pielęgnacyjne niezbędne ze względu na wiek i stan zdrowia.