Wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. I SA/Ke 3/20

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.), Sędzia WSA Maria Grabowska, Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2020 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia (...) nr (...) w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz Prezydenta Miasta K. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem z dnia (...) nr (...) wydanym na podstawie art. 59 § 3 w związku z art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1314 ze zm. - dalej: "u.p.e.a."), umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec majątku zobowiązanego A. Z.

W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny powołał art. 40d ust 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 460 ze zm.) - dalej: "u.d.p." wskazując, że obowiązek uiszczenia opłat określonych w art. 13f ust 1 i art. 40 ust 3 tej ustawy przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym opłaty lub kary powinny być uiszczone. Z powyższej regulacji organ egzekucyjny wywiódł, iż należność A. Z. z tytułu opłaty dodatkowej za nieopłacone parkowanie pojazdu w strefie płatnego parkowania, przedawniła się w związku z upływem w/w okresu. Zatem obowiązek do zapłaty należności wygasł.

W zażaleniu na powyższe postanowienie wierzyciel - Prezydent Miasta K. podniósł, iż zasadniczy spór w sprawie dotyczy kwestii stosowania przepisów ustawy Ordynacja podatkowa do publicznoprawnych, niepodatkowych należności budżetowych, o których mowa w art. 13f ust 1 i art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, zwłaszcza po wejściu w życie nowej ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (tj. Dz.U. 2017, poz. 2077) - dalej: "u.f.p.". Zdaniem wierzyciela na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, nieuregulowanych przedmiotową ustawą, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (w tym art. 70 § 4 O.p. przewidujący przerwanie biegu terminu przedawnienia na skutek zastosowania środka egzekucyjnego, którym podatnik został zawiadomiony). Natomiast przepisy ustawy o finansach publicznych nie uznają za niedopuszczalne zastosowania przepisów Ordynacji podatkowej do przedawnienia opłat, o których mowa w ustawie o drogach publicznych, jako że niewątpliwie opłaty te są wymienione w art. 60 pkt 7 u.f.p. Ustawa o finansach publicznych nie reguluje natomiast kwestii przedawnienia.