Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. III SA/Gl 1049/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Protokolant Specjalista Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2020 r. sprawy ze skargi M.O. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez koncesji oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną przez M. O. (dalej skarżący) decyzją z [...] r. nr [...] Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, po rozpatrzeniu odwołania W. K., uchylił decyzję Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. z [...] r. nr [...] nakładającą na M. O. i W. K. opłatę podwyższoną za wydobycie, od 5 lipca 2015 r. do 18 lipca 2018 r., bez wymagane koncesji, 168 m3 kopaliny, w tym 134 m3 piaskowca i 34 m3 surowca ilastego, z części działki o nr ew. [...] położonej w G., Gmina N., w wysokości 14 132,00 zł (pkt 1) oraz zobowiązującą wymienionych do wniesienia naliczonej opłaty w wysokości 60 % kwoty (8 479,00 zł) na konto Gminy N. a 40% kwoty (5 653,00 zł) na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (pkt 2), w zakresie punktu 1 i 2 i orzekł o ustaleniu powyższej opłaty podwyższonej tylko dla M. O. i obowiązku jej zapłaty we wskazanym rozliczeniu na konto Gminy i NFOŚiGW; umorzył postępowanie wobec W. K. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, dalej kpa) oraz art. 140 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 3 ustawy z 9 czerwca 2011 r. — Prawo geologiczne i górnicze (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 2126, ze zm. dalej pgg).

Rozstrzygniecie zapadło w poniższym stanie faktycznym i prawnym.

3 lipca 2018 r. do organu nadzoru górniczego wpłynął anonim o pozyskiwaniu piasku i łupka na C. w G. Tożsame pismo organ otrzymał od Starosty S. 10 lipca 2018 r. W związku z powyższym inspektorzy Urzędu Górniczego przeprowadzili czynności wyjaśniające, m.in. oględziny działki gruntowej na której miało być prowadzone nielegalne wydobycie kopaliny. Ustalenia opisali w protokole z 18 lipca 2018 r. Stwierdzili bowiem istnienie starego wyrobiska stokowo-wgłębnego po eksploatacji luźnego piaskowca, eksploatowanego dwoma poziomami. Ślady eksploatacji ujawniono w rejonie północnej skarpy wyrobiska, na terenie o wymiarach 40 m na 15 m. W czasie wizji nie prowadzono na kontrolowanym terenie żadnych robót. Nie ujawniono także sprzętu do prowadzenia prac wydobywczych. Dokonano pomiarów wyrobiska oraz sporządzono dokumentację fotograficzną. Ustalono także, ze wyrobisko było przedmiotem postępowania prowadzonego przez Urząd Górniczy w roku 2014 w trakcie którego również dokonano pomiarów i dokumentację fotograficzną. Zwrócono się do Starosty S. o pełną informację dotyczącą właściciela nieruchomości oraz korzystania z działki czy prowadzonych na niej prac lub działalności. Ustalono, że działka nr [...], o pow. 0,53 ha (grunty orne i las) stanowi własność W. K. i nie była legalnie wykorzystywana do żadnej działalności czy prowadzenia robót. Postanowieniem z [...] r. organ wszczął postępowanie w sprawie naliczenia opłaty podwyższonej w związku z wydobywanie kopaliny bez koncesji. Przeprowadzono 2 października 2018 r. ponowną wizję, która nie wykazała żadnych zmian w stosunku do poprzednich oględzin. W oględzinach nie wziął udziału właściciel gruntu mimo prawidłowego zawiadomienia. Sporządzono szkic z profilowania skarpy wyrobiska, który stanowi załącznik do protokołu. Na jego podstawie ustalono, że eksploatowaną kopaliną w ok. 80% jest piaskowiec kliwski z niewielkimi przewarstwieniami gliny (surowiec ilasty), stanowiący 20% wydobytych kopalin. Grubość nakładu zalegającego nad kopaliną określono na max. 50 cm. W dniu 10 grudnia 2018 r. przesłuchano właściciela działki, który wyjaśnił, że kopalinę za jego pozwoleniem wydobywał skarżący. Zezwolenie na wydobycie stanowiło rekompensatę za pomoc w pracach polowych w gospodarstwie. Wskazał, że w roku 2015 i 2016 skarżący wywiózł nie więcej niż 8 aut ciężarowych IVECO na podniesienie swojej działki i coś siostrze na podsypkę. Było to trochę gliny i trochę piasku. 14 stycznia 2019 r. przesłuchano wydobywającego, który potwierdził wywożenie pisaku ze spornej działki na potrzeby własne w kolejnych latach od roku 2015. Wykorzystywał w tym celu koparko-ładowarkę i samochód IVECO 3510 lub Renault M140. Nie prowadził sprzedaży ale ładował też dla innych odbiorców, za zezwoleniem właściciela.